California مسئولیت خود را در قبال حمایت از افراد دارای معلولیتهای رشدی به رسمیت میشناسد و تأثیر قابل توجه آنها را بر خانوادهها و جوامع درک میکند. خدمات و حمایتها باید بین آژانسهای مختلف هماهنگ شوند تا از شکاف در ارائه خدمات جلوگیری شود، و مصرفکنندگان باید در برنامهریزی خدمات خود نقش رهبری داشته باشند. سیستم حمایتی باید به اندازه کافی جامع باشد تا نیازها و ترجیحات هر فرد را در تمام مراحل زندگی برآورده کند و اطمینان حاصل شود که آنها مجبور نیستند برای دریافت مراقبت از جوامع خود دور شوند.
هدف خدمات این است که الگوهای زندگی روزمره افراد دارای معلولیت را با افراد بدون معلولیت همسو کند و ادغام اجتماعی را، از جمله ترتیبات زندگی با حمایت، تشویق کند. مصرفکنندگان و خانوادههای آنها باید در انتخابهای زندگی، مانند وضعیت زندگی، اشتغال و آموزش، مشارکت کنند. این قانون بر ارزش حمایت خانواده و گنجاندن اجتماعی برای افراد دارای معلولیتهای رشدی تأکید دارد و هدف آن توانمندسازی آنها برای زندگی مستقلتر و مولدتر است.
قانونگذار به دنبال شواهدی است که نشان دهد آژانسها نه تنها خدمات ارائه میدهند، بلکه مصرفکنندگان را توانمند میسازند و استقلال آنها را افزایش میدهند. وزارت خدمات رشدی موظف است به طور منظم اطمینان حاصل کند که مراکز منطقهای به تعهدات خود عمل میکنند، با نظارت قانونگذاری برای پایش و بررسی نتایج برنامه.
ایالت کالیفرنیا مسئولیتی در قبال افراد دارای معلولیتهای رشدی و تعهدی نسبت به آنها میپذیرد که باید آن را ایفا کند. معلولیتهای رشدی که مستقیماً صدها هزار کودک و بزرگسال را تحت تأثیر قرار میدهند و تأثیر مهمی بر زندگی خانوادهها، همسایگان و کل جوامع آنها دارند، مشکلات اجتماعی، پزشکی، اقتصادی و حقوقی با اهمیت فوقالعادهای را ایجاد میکنند.
پیچیدگیهای ارائه خدمات و حمایتها به افراد دارای معلولیتهای رشدی، مستلزم هماهنگی خدمات بسیاری از ادارات دولتی و آژانسهای جامعه است تا اطمینان حاصل شود که هیچ شکافی در ارتباطات یا ارائه خدمات و حمایتها رخ نمیدهد. مصرفکننده خدمات و حمایتها، و در صورت لزوم، والدین، قیم قانونی یا سرپرست او، باید نقش رهبری در طراحی خدمات داشته باشد.
باید مجموعهای از خدمات و حمایتها ایجاد شود که به اندازه کافی کامل باشد تا نیازها و انتخابهای هر فرد دارای معلولیتهای رشدی را، صرف نظر از سن یا میزان معلولیت، و در هر مرحله از زندگی برآورده کند و از ادغام آنها در جریان اصلی زندگی جامعه حمایت کند. تا حداکثر حد ممکن، خدمات و حمایتها باید در سراسر ایالت در دسترس باشند تا از جابجایی افراد دارای معلولیتهای رشدی از جوامع خانگی خود جلوگیری شود.
خدمات و حمایتها باید در دسترس باشند تا افراد دارای معلولیتهای رشدی بتوانند الگوی زندگی روزمره موجود برای افراد بدون معلولیت همسن خود را نزدیک کنند. مصرفکنندگان خدمات و حمایتها، و در صورت لزوم، والدین، قیم قانونی یا سرپرست آنها، باید برای انتخاب در تمام زمینههای زندگی توانمند شوند. این موارد شامل ترویج فرصتها برای افراد دارای معلولیتهای رشدی جهت ادغام در جریان اصلی زندگی در جوامع خانگی خود، از جمله زندگی با حمایت و سایر ترتیبات مناسب زندگی اجتماعی است. در ارائه این خدمات، مصرفکنندگان و خانوادههای آنها، در صورت لزوم، باید در تصمیمگیریهای مؤثر بر زندگی خود مشارکت کنند، از جمله، اما نه محدود به، محل و با چه کسی زندگی میکنند، روابط آنها با افراد در جامعهشان، نحوه گذراندن وقتشان، از جمله آموزش، اشتغال و اوقات فراغت، پیگیری آینده شخصی خود، و برنامهریزی و اجرای برنامه. مشارکتهای والدین و اعضای خانواده در حمایت از فرزندان و بستگان خود با معلولیتهای رشدی مهم است و این روابط نیز باید تا حداکثر حد ممکن مورد احترام و تقویت قرار گیرد تا مصرفکنندگان و خانوادههای آنها بتوانند حلقههای حمایتی در جامعه ایجاد کنند.
قانونگذار تشخیص میدهد که صرف وجود یا ارائه خدمات و حمایتها، به خودی خود، دلیل کافی برای اثربخشی برنامه نیست. قصد قانونگذار این است که آژانسهای خدماتی به افراد دارای معلولیتهای رشدی، شواهدی ارائه دهند که خدمات آنها منجر به توانمندسازی مصرفکننده یا خانواده و زندگی مستقلتر، مولدتر و عادیتر برای افراد تحت پوشش شده است. علاوه بر این، قصد قانونگذار این است که وزارت خدمات رشدی، از طریق فعالیتهای نظارتی مناسب و منظم، اطمینان حاصل کند که مراکز منطقهای به تعهدات قانونی، نظارتی و قراردادی خود در ارائه خدمات به افراد دارای معلولیتهای رشدی عمل میکنند. قانونگذار قصد خود را برای نظارت بر نتایج برنامه از طریق نظارت مستمر قانونگذاری و بررسی درخواستهای تخصیص بودجه برای حمایت از برنامههای معلولیتهای رشدی اعلام میکند.
(Amended by Stats. 1997, Ch. 414, Sec. 5. Effective September 22, 1997.)
