Part 7.5
Section § 13201
Section § 13203
این بخش مشخص میکند که برای اهداف این قسمت از قانون، چه کسی «شخص» و چه کسی «مالیاتدهنده» محسوب میشود. «شخص» میتواند یک فرد یا هر نوع نهاد حقوقی یا تجاری باشد، از جمله شرکتها و مشارکتها، و همچنین کسانی که در نقش امین عمل میکنند، مانند امینان یا مدیران تصفیه. «مالیاتدهنده» هر یک از این اشخاص است که موظف به پرداخت مالیات مشخص شده در این قسمت از قانون میباشد.
Section § 13210
این قانون افراد یا کسبوکارهای کالیفرنیا را ملزم میکند که برای قراردادهای بیمهای که پس از 1 ژانویه 1994 شروع یا تمدید میشوند، مالیات 3 درصدی بر حق بیمه ناخالص پرداخت کنند. این قانون شامل بیمهگذاران مقیم ایالت مبدأ میشود که طبق قوانین کالیفرنیا تعریف شدهاند.
استثنائاتی نیز وجود دارد، از جمله پوششهایی که قبلاً تحت بخشهای دیگری از قانون بیمه، مانند بخش 1775.5 یا بخش 132، مالیاتگذاری شدهاند. اگر در یک سه ماهه، حق بیمههای برگشتی از حق بیمههای پرداخت شده بیشتر شود، مالیاتدهندگان میتوانند مازاد را برای کاهش مالیاتهای آتی منتقل کنند یا بازپرداخت دریافت کنند.
علاوه بر این، هنگام محاسبه مالیات، کل حق بیمه برای تمام بیمههای غیرمجاز از یک معامله واحد در یک سه ماهه در نظر گرفته میشود. با این حال، برخی از عملیات حمل و نقل بین ایالتی مستثنی هستند و قوانین جداگانهای در مورد محل مالیاتگذاری حق بیمه اعمال میشود، به ویژه برای کسبوکارهایی که عملیات خارج از ایالت دارند.
Section § 13220
این قانون افراد مرتبط با قراردادهای بیمه مشمول مالیات را ملزم میکند که اظهارنامه مالیاتی خود را تا پایان ماه دوم پس از هر سه ماهه تقویمی به هیئت مالیات فرانشیز ارائه دهند. مالیاتها، جریمهها و سود (بهره) به روشی مشابه سایر قوانین مالیاتی اداره میشوند، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد. اگر مهلت پرداخت را از دست بدهید، با جریمه 10 درصدی مواجه میشوید، یا 25 درصد اگر تقلب در میان باشد. بازپرداختها میتوانند سود (بهره) دریافت کنند اگر به سرعت صادر نشوند، اما اگر به سرعت بازپرداخت شوند، این سود (بهره) اعمال نمیشود. در نهایت، محدودیت زمانی برای بازپرداختها به تغییرات در حق بیمه مربوط میشود تا پرداختهای اضافی.
Section § 13221
اگر شخصی طبق این بخش مالیات معوقه بدهکار باشد و همچنین مبالغی را طبق سایر بخشهای مشخص شده قانون مالیات بدهکار باشد، هیئت مالیات فرانشیز هر پولی را که جمعآوری کند، ابتدا برای پرداخت مبالغ بدهکار طبق آن بخشهای دیگر استفاده خواهد کرد. این شامل مالیاتها، جریمهها، سود و هزینههایی است که طبق آن بخشها سررسید شدهاند.