Chapter 4

این قانون به حفاظتگاه اجازه می‌دهد تا زمین یا حقوق مربوط به زمین را از فروشندگان داوطلب به قیمت عادلانه بازار خریداری کند، مشروط بر اینکه با اهداف حفاظتگاه همسو باشد. حفاظتگاه می‌تواند مستقیماً یا از طریق سایر نهادهای عمومی عمل کند و ممکن است معاملات خاص زمین مانند حق انتفاع مادام‌العمر یا مبادلات زمین را مدیریت کند. این قانون صراحتاً استفاده از سلب مالکیت (eminent domain) را ممنوع می‌کند، که به معنای اجبار دولت به فروش زمین خصوصی برای استفاده عمومی است.

حفاظتگاه همچنین حق تقدم خرید برای زمین‌های مازاد نهادهای عمومی را دارد، به این معنی که اگر این زمین‌ها فروخته شوند، حفاظتگاه اولین فرصت را برای خرید آنها دارد، مشروط بر اینکه با اهداف آنها مطابقت داشته باشد و با طرح‌ها و مقررات محلی سازگار باشد.

قبل از خرید زمینی که بخشی از یک طرح از پیش تأیید شده نبوده است، حفاظتگاه باید 30 روز قبل به دولت محلی اطلاع دهد.

این قانون به سازمان حفاظت اختیار می‌دهد تا هر اقدام لازم را برای انجام مأموریت خود انجام دهد، مگر در مواردی که قوانین دیگر خلاف آن را بیان کنند. با این حال، سازمان حفاظت نمی‌تواند مالیات وضع کند، اموال را از طریق تملک (مصادره) تصرف کند، یا کاربری زمین را کنترل کند مگر اینکه مربوط به زمین‌هایی باشد که مالک آن است، مدیریت یا کنترل می‌کند. علاوه بر این، آنها باید به قوانین، مقررات و طرح‌های محلی هر شهری که قصد انجام فعالیت در آن را دارند، پایبند باشند.

سازمان حفاظت اختیارات متعددی برای کمک به مدیریت و حفاظت از مناطق طبیعی و تفریحی دارد. این سازمان می‌تواند اقامه دعوی کند یا مورد دعوی قرار گیرد و با نهادهای عمومی یا خصوصی قرارداد منعقد کند. می‌تواند اموال را به سازمان‌های مختلف اجاره دهد، کرایه دهد، بفروشد یا منتقل کند، در صورتی که برای اهداف مدیریتی لازم باشد، اما باید 30 روز قبل به نهادهای محلی اطلاع دهد اگر پروژه بخشی از برنامه‌های خاصی نباشد.

این سازمان اختیار دارد که سایت‌ها را بهبود بخشد، دسترسی عمومی را تنظیم کند، مناطق تخریب شده را احیا کند و حتی امکانات جدید برای تفریح و قدردانی از طبیعت بسازد یا ارتقا دهد، همه اینها در حالی که این پروژه‌ها را هماهنگ می‌کند تا اطمینان حاصل شود که با اهدافش همسو هستند و نهادهای محلی را مطلع نگه می‌دارد.

این بخش به سازمان حفاظت اجازه می‌دهد تا به سازمان‌های دولتی مختلف و سازمان‌های غیرانتفاعی کمک‌های مالی (گرنت) بدهد. سازمان‌های غیرانتفاعی می‌توانند برای خرید املاک و مستغلات کمک مالی دریافت کنند، اما شرایطی وجود دارد: قیمت خرید نباید از ارزش بازار که توسط یک ارزیابی تأیید شده تعیین می‌شود، بیشتر باشد، و شرایط باید توسط سازمان حفاظت تأیید شود. ملکی که با این بودجه خریداری می‌شود، نمی‌تواند بدون تأیید سازمان حفاظت، برای تضمین بدهی‌ها استفاده شود؛ انتقال‌ها نیز باید تأیید شوند تا منافع ایالت محافظت شود. ایالت در صورت نقض شرایط کمک مالی، حقوقی بر ملک حفظ می‌کند. اگر یک سازمان غیرانتفاعی منحل شود، ملک به ایالت بازمی‌گردد مگر اینکه به نهاد تأیید شده دیگری منتقل شود. تمام اسناد مالکیت ملک باید به حقوق ایالت اشاره کنند.

این بخش توضیح می‌دهد که سازمان حفاظت مسئول مدیریت و استفاده از هرگونه وجوهی است که به آن اختصاص داده می‌شود. این وجوه می‌تواند برای مواردی مانند بهبود امکانات، خرید زمین، یا پشتیبانی از کارهای جاری آن استفاده شود، به شرطی که از اهداف مشخص شده در یک بخش خاص (32602) پیروی کند. سازمان حفاظت همچنین می‌تواند پول، کالا یا خدمات را از منابع عمومی و خصوصی بپذیرد و آنها را برای همین اهداف استفاده کند.

این قانون به سازمان حفاظت اجازه می‌دهد تا برای استفاده از زمین یا خدماتی که مالک یا مدیر آنهاست، عوارض دریافت کند، اما تضمین می‌کند که این عوارض از هزینه‌های نگهداری یا عملیاتی تجاوز نکند. تمام پول جمع‌آوری شده به یک صندوق خاص واریز می‌شود، برای اهداف سازمان حفاظت استفاده می‌شود و طبق تخصیص‌های مجلس قانون‌گذاری هزینه می‌گردد.