Chapter 4
Section § 29300
Section § 29301
این بخش از قانون بیان میکند که ایجاد این قسمت از قانون، قدرت هیچ نهاد دولتی را تغییر نخواهد داد. این بخش، اختیارات نهادهای موجود را همانند قبل حفظ میکند.
همچنین توضیح میدهد که قوانین مربوط به توسعه که در فصول دیگر ذکر شدهاند، توسط این بخش محدود نمیشوند. با این حال، کمیسیون مجاز نیست قوانینی را وضع کند که کارهای نهادهای دولتی دیگر را که بر اساس اختیارات قانونی خود انجام میدهند، تکرار کند.
Section § 29302
این بخش از قانون بیان میکند که آژانسهای دولتی باید از قوانین و سیاستهای یک طرح حفاظت خاص پیروی کرده و آنها را اجرا کنند. با این حال، آنها مجبور نیستند تحت بخشهای خاص دیگری از قانون مجوز دریافت کنند.
همچنین، حتی اگر طرح حفاظت چیز دیگری را پیشنهاد کند، این قانون دولتهای محلی یا آژانسهای دولتی یا فدرال را مجبور نمیکند که استانداردهای کیفیت آب خاصی را در تالابها یا جریانهای خروجی دلتای خاصی تعیین یا حفظ کنند.
Section § 29303
Section § 29304
این بخش به یک کمیسیون اجازه میدهد تا تغییراتی را در نحوه عملکرد سازمانهای دولتی پیشنهاد کند تا با یک طرح حفاظت همسو شوند. این پیشنهادات میتواند شامل تنظیم مقررات، آییننامهها یا قوانین باشد. اگر یک سازمان به این توصیهها عمل نکند، باید ظرف شش ماه دلایل خود را به کمیسیون، فرماندار و مجلس قانونگذاری توضیح دهد. علاوه بر این، کمیسیون باید طبق رویههای موجود، به موقع به ارسال توصیهها ادامه دهد.
Section § 29305
هیئت حفاظت از حیات وحش مسئول تملک زمین یا آبی است که آن را برای اهداف حفاظتی مناسب مییابد. پس از تملک این مناطق، اداره میتواند در صورت تأیید هیئت، تأسیساتی در آنها بسازد. فرآیند تملک زمین یا آب باید از قانون موجود حفاظت از حیات وحش و معیارهای خاصی که در بخش دیگری مشخص شدهاند، پیروی کند.
Section § 29306
این قانون تصریح میکند که مسئولیت اصلی ایجاد و مدیریت برنامههای حیات وحش و شیلات در کالیفرنیا بر عهده اداره ماهی و حیات وحش و کمیسیون ماهی و شکار است. کمیسیون حفاظت و توسعه خلیج سانفرانسیسکو نمیتواند کنترلهای اضافی فراتر از آنچه این سازمانها تعیین میکنند، اعمال کند.
اداره ماهی و حیات وحش همچنین مسئول اجرای مدیریت ماهی و حیات وحش در مناطق تالابی، مطابق با توصیههای مدیریتی در طرح حفاظت، به ویژه در اراضی دولتی تحت کنترل خود است.
Section § 29307
این بخش مسئولیتهای کمیسیون اراضی ایالتی را در مدیریت اراضی متعلق به ایالت، که شامل اراضی ساحلی (جزر و مدی)، اراضی غرقابی و بستر آبهای قابل کشتیرانی میشود، تشریح میکند. این کمیسیون باید این اراضی را مطابق با توصیههای مدیریتی موجود مدیریت کند و حق دارد برنامههای حفاظت محلی را که ممکن است بر اراضی ایالتی تأثیر بگذارند، قبل از تصویب بررسی کرده و در مورد آنها اظهار نظر کند. مهم این است که صلاحیت کمیسیون اراضی ایالتی بر اراضی خود نمیتواند توسط هیچ قدرت دولتی محلی تغییر یابد. علاوه بر این، توافقات مربوط به مرزهای زمین یا تبادلات انجام شده توسط کمیسیون، توسعه محسوب نمیشوند. در نهایت، توسعه در اراضی اعطا شده به دولتهای محلی، هم مشمول شرایط اعطا و هم کنترلهای نظارتی است.