- - CA منابع عمومی

Section § 25900

اگر نقضی یا تهدید به نقضی وجود داشته باشد که مربوط به سلامت عمومی، رفاه یا ایمنی است، کمیسیون مربوطه در کالیفرنیا می‌تواند از دادستان کل بخواهد که فوراً آن را متوقف کند. آنها این کار را با گرفتن دستور دادگاه برای جلوگیری از نقض یا الزام به انجام اقدامات خاص فوراً انجام می‌دهند. دادگاه می‌تواند انواع مختلفی از دستورات را برای رسیدگی به وضعیت صادر کند، از جمله دستورات موقت و دائم.

اقدام اضطراری، حفاظت از سلامت عمومی، رفاه و ایمنی، درخواست دادستان کل، دستور منع دادگاه، قرار منع موقت، دستور موقت، دستور منع دائم، نقض‌ها، یافته‌های کمیسیون

(Amended by Stats. 2011, Ch. 591, Sec. 4. (SB 454) Effective January 1, 2012.)

Section § 25901

این قانون به کسی که از تصمیم کمیسیون ناراضی است اجازه می‌دهد ظرف 30 روز از دادگاه عالی (دادگاه بدوی) بخواهد که آن را بازبینی کند. این کار «دادخواست دستور قضایی» نامیده می‌شود. عدم ارائه این دادخواست مانع از این نمی‌شود که شخص به روش‌های دیگر، مثلاً در پرونده‌های قضایی بعدی، تصمیم را زیر سوال ببرد. دادگاه معمولاً به تصمیم کمیسیون پایبند است مگر اینکه ثابت شود کمیسیون از حدود اختیارات خود فراتر رفته، شواهد محکمی نداشته، یا قوانین را به درستی رعایت نکرده است.

قوانین مربوط به نحوه انجام این بازبینی‌های دادگاهی عمدتاً از رویه‌های خاصی پیروی می‌کنند که قبلاً در قانون دیگری، یعنی قانون آیین دادرسی مدنی، تعیین شده‌اند.

(a) ظرف 30 روز پس از صدور تصمیم کمیسیون در مورد هر موضوع مشخص شده در این بخش، به استثنای آنچه در بخش 25531 پیش‌بینی شده است، هر شخص متضرر می‌تواند دادخواستی برای دستور قضایی (writ of mandate) جهت بازبینی آن به دادگاه عالی (superior court) ارائه دهد. عدم ارائه چنین دعوایی مانع از این نمی‌شود که شخص در هرگونه دادرسی قضایی که برای اجرای تصمیم یا دستیابی به سایر جبران‌های مدنی اقامه شده است، معقول بودن و اعتبار یک تصمیم را به چالش بکشد.

(b) تصمیم کمیسیون توسط دادگاه تأیید خواهد شد مگر اینکه دادگاه تشخیص دهد (1) که کمیسیون بدون صلاحیت یا فراتر از صلاحیت خود عمل کرده است، (2) که، صرفاً بر اساس بررسی سوابق موجود در کمیسیون، تصمیم با شواهد کافی در پرتو کل سوابق پشتیبانی نمی‌شود، یا (3) که کمیسیون به روشی که قانون مقرر کرده است عمل نکرده است.

(c) به استثنای مواردی که در این بخش به نحو دیگری پیش‌بینی شده است، بندهای (f) و (g) از بخش 1094.5 قانون آیین دادرسی مدنی (Code of Civil Procedure) بر دادرسی‌های مطابق با این بخش حاکم است.

دستور قضایی بازبینی دادگاه عالی شخص متضرر تصمیم کمیسیون اعتراض قضایی شواهد کافی صلاحیت دادرسی جبران‌های مدنی شرایط حکم دادگاه فرآیند بازبینی مهلت ارائه دادخواست محدودیت‌های صلاحیت قانون آیین دادرسی مدنی معیارهای بازبینی حقوقی

(Amended by Stats. 2024, Ch. 353, Sec. 33. (AB 1533) Effective January 1, 2025.)

Section § 25902

این بخش از قانون بیان می‌کند که هرگونه ارزیابی یا تصمیمات گرفته شده در گزارش‌ها یا اخطارهای خاص، توسط کمیسیون نهایی تلقی نمی‌شوند. به همین دلیل، این ارزیابی‌ها و یافته‌ها نمی‌توانند در دادگاه به چالش کشیده یا بازبینی شوند.

ارزیابی‌ها گزارش‌ها اخطار قصد کمیسیون اقدام قضایی تصمیم نهایی بازبینی Chapter 6 Section 25309 Section 25500 یافته‌ها تصمیمات

(Amended by Stats. 1994, Ch. 1145, Sec. 29. Effective January 1, 1995.)

Section § 25903

اگر بخشی از قانون مربوط به بررسی تصمیمات گواهی سایت و تاسیسات نامعتبر شناخته شود، آنگاه این بررسی‌ها در دادگاه عالی (superior court) انجام خواهد شد. این دادگاه در تعیین وقت سریع برای این بررسی‌ها اولویت قائل خواهد شد. هرگونه تجدیدنظر از این بررسی‌ها نیز در دیوان عالی کشور و دادگاه‌های تجدیدنظر به سرعت رسیدگی خواهد شد.

بازنگری قضایی، گواهی سایت، بازنگری تصمیم تاسیسات، دادگاه عالی، فرآیند تجدیدنظر، اولویت‌بندی زمان‌بندی، بطلان بازنگری، ارجحیت دیوان عالی کشور، اولویت‌بندی دادگاه تجدیدنظر، شرایط بخش 25531

(Added by Stats. 1974, Ch. 276.)