Part 4.5

این قانون اذعان دارد که وقتی افراد مسن و افراد دارای معلولیت مسکن را به اشتراک می‌گذارند، می‌توانند هزینه‌های زندگی خود را کاهش دهند و در عین حال نیازهای مسکن خود را به طور موثر تامین کنند. هدف این است که از طریق این قانونگذاری، این ترتیبات زندگی مشترک تشویق شود.

این بخش اصطلاحات کلیدی مربوط به ارائه کمک مالی برای پروژه‌های مسکن چندخانواری را تعریف می‌کند. «کمک» به هرگونه حمایت مالی، از جمله وام برای ساخت یا خرید مسکن، که توسط نهادهای دولتی برای پروژه‌های شامل واحدهای مسکونی چندخانواری ارائه می‌شود، اشاره دارد. «مسکن» هم مسکن ملکی و هم اجاره‌ای را شامل می‌شود. اصطلاحات «سالمند» و «معلول» همانطور که در بخش‌های دیگر تعریف شده‌اند، می‌باشند. «خانوار سالمند یا معلول» گروهی را توصیف می‌کند که حداقل یک نفر از آنها سالمند یا دارای معلولیت است. «نهاد عمومی» نهادهای دولتی مختلفی را شامل می‌شود، از جمله نهادهای فدرال، مگر اینکه قوانین آنها با قوانین ایالتی یا محلی در تضاد باشد.

این قانون به خانوارهای سالمند یا معلول اجازه می‌دهد تا در واحدهای مسکونی استودیویی، یک‌خوابه یا با کاربری بهینه در مجتمع‌های مسکونی که متعلق به نهادهای عمومی هستند یا توسط آنها حمایت می‌شوند، زندگی کنند، حتی اگر قوانین دیگر معمولاً مانع آن شوند. با این حال، این امکانات می‌تواند رد شود اگر با قوانین بهداشت و ایمنی در تضاد باشد، اگر درآمد خانوار معیارهای واجد شرایط بودن را برآورده نکند، اگر تعداد ساکنان از محدودیت‌های نوع واحد فراتر رود، یا اگر قوانین یا مقررات مربوط به آن برنامه مسکن را نقض کنند. این محدودیت‌ها به هیچ سکونتی که طبق بخش خاصی از قانون مدنی مجاز است، اعمال نمی‌شود.