Part 5

این قانون به دادگاه اجازه می‌دهد تا اگر رفتار یک شخص به حل و فصل یک اختلاف و کنترل هزینه‌های دادرسی کمک کند یا مانع آن شود، او را ملزم به پرداخت حق‌الوکاله طرف مقابل کند. این نوعی جریمه محسوب می‌شود. هنگام تصمیم‌گیری در این مورد، دادگاه وضعیت مالی همه را بررسی می‌کند تا مطمئن شود جریمه بیش از حد سنگین نیست. برای درخواست این حق‌الوکاله، نیازی نیست ثابت کنید که از نظر مالی در مضیقه هستید. شخصی که ممکن است این هزینه‌ها را بپردازد، باید از قبل مطلع شود و فرصت اعتراض در دادگاه را داشته باشد. هر حق‌الوکاله‌ای که تعیین شود، از درآمد یا دارایی آن شخص پرداخت خواهد شد، اما نه تا حدی که باعث مشکلات مالی شدید شود.

وقتی دادگاه تصمیم می‌گیرد که یک نفر باید حق‌الوکاله طرف دیگر را بپردازد، قاضی می‌تواند تصمیم بگیرد که آیا پول مستقیماً به وکیل پرداخت شود یا خیر. دستور پرداخت می‌تواند توسط وکیل یا شخصی که قرار است از آن بهره‌مند شود، اجرا شود. اگر وکیل دیگر برای آن شخص کار نمی‌کند، باید قبل از تلاش برای وصول حق‌الوکاله، یک اخطار ۱۰ روزه بدهد. در این مدت، موکل سابق می‌تواند از دادگاه بخواهد که در مورد اینکه چه کسی پول را دریافت کند، تجدید نظر کند، به خصوص اگر وکیل جدیدی مسئولیت را بر عهده گرفته باشد.

این بخش از قانون بیان می‌کند که اگر همسری به گونه‌ای آسیب ببیند که بتواند از بخش 4324 برای جبران قانونی استفاده کند، می‌تواند از همسر دیگر بخواهد که هزینه‌های قانونی او را بپردازد. این هزینه‌ها به عنوان جریمه اعطا می‌شوند، اما این امر تنها در صورتی ممکن است که ابتدا به همسر دیگر اطلاع داده شود و او فرصت دفاع از خود را داشته باشد. پرداخت این هزینه‌ها باید از دارایی‌ها یا درآمد خود همسر مسئول باشد، اگرچه می‌تواند از سهم او از هرگونه اموال مشترک نیز کسر شود. نکته مهم این است که همسری که این هزینه‌ها را درخواست می‌کند، نیازی به اثبات نیاز مالی خود ندارد.