Part 3
Section § 170
این قانون توضیح میدهد که چگونه اصطلاحات خاصی هنگام رسیدگی به پروندههای حضانت کودکان سرخپوست تعریف میشوند، با اتکا به تعاریف یک قانون فدرال به نام قانون رفاه کودکان سرخپوست. این قانون مشخص میکند که 'دعوای حضانت کودک سرخپوست' چیست، عمدتاً بر موقعیتهای حضانتی تمرکز دارد که ممکن است به والدین اجازه ندهد به راحتی حضانت فرزندان خود را بازپس گیرند. علاوه بر این، هنگامی که یک کودک سرخپوست با بیش از یک قبیله مرتبط است، دادگاه باید تعیین کند که کدام قبیله در دعوای حضانت به رسمیت شناخته خواهد شد. عواملی مانند محل زندگی کودک و مشارکت او در فعالیتهای قبیلهای به اتخاذ این تصمیم کمک میکند. این قانون همچنین اشاره میکند که اگر کودکی عضو قبیله دیگری شود، تصمیمات قبلی معتبر باقی میمانند.
Section § 175
این قانون بر تعهد کالیفرنیا به حمایت از منافع کودکان بومی، به ویژه در مسائل حضانت، تأکید میکند. این قانون اهمیت حفظ فرهنگ و ارتباطات قبیلهای را به رسمیت میشناسد و از قانون رفاه کودکان بومی برای جلوگیری از قرارگیری کودکان در خارج از خانه پیروی میکند. حتی اگر حقوق والدینی یک کودک بومی سلب شده باشد یا کودک با یک سرپرست بومی زندگی نکند، حفظ ارتباطات قبیلهای همچنان ضروری است. دادگاهها باید منافع عالی کودک را در اولویت قرار دهند، در حالی که از قوانین فدرال تبعیت میکنند. تعیین عضویت توسط قبایل حیاتی است و مستلزم رعایت قانون رفاه کودکان بومی است. استانداردهای حمایتی بالاتر که توسط هر قانونی ارائه شده باشد، رعایت خواهد شد و اقداماتی که بخشهای خاصی از این قانون را نقض میکنند، قابل اعتراض هستند.
Section § 177
این بخش از قانون توضیح میدهد که چگونه قوانین خاصی در پروندههای حضانت کودکان بومی آمریکا توسط دادگاهها اعمال میشوند. این قانون بیان میکند که برخی از قوانین از قانون رفاه و مؤسسات و آییننامههای دادگاه کالیفرنیا باید همانطور که در سال 2007 بودند، رعایت شوند. همچنین مشخص میکند که اصطلاحاتی مانند "مددکار اجتماعی" یا "اداره رفاه شهرستان" باید به کسی اشاره داشته باشند که در تلاش برای قرار دادن کودک در سرپرستی موقت، قیمومت یا فرزندخواندگی است. قوانین ذکر شده در اینجا فقط در مورد پروندههای مربوط به کودکان بومی آمریکا اعمال میشوند.
Section § 180
این بخش رویههای ابلاغ به تمام طرفین درگیر در یک دعوای حضانت کودک بومی را تشریح میکند. هنگامی که به قبیله، والدین یا قیمهای کودک ابلاغ میشود، قانون هم پست سفارشی یا گواهیشده و احتمالاً پست عادی اضافی را الزامی میداند. ابلاغیه باید شامل اطلاعات دقیق در مورد کودک، خانواده و ماهیت دعوای حضانت باشد. حقوق قبیله و خانواده کودک، مانند مداخله در دعوا یا درخواست انتقال به دادگاه قبیلهای، مورد تأکید قرار گرفته است. ارائه مدارک ابلاغیه به دادگاه پیش از جلسات دادرسی الزامی است. قانون برگزاری دعوا را تا 10 روز پس از ابلاغ به همه ممنوع میکند، با امکان تمدید 20 روزه برای آمادهسازی. هرگونه اطلاعات نادرست در مورد وضعیت کودک به عنوان بومی ممکن است منجر به مجازاتهای دادگاه شود. در صورت وجود نگرانیهای ایمنی مانند خشونت خانگی، برخی اطلاعات تماس ممکن است افشا نشود.
Section § 185
این بخش از قانون توضیح میدهد که در پروندههای حضانت مربوط به کودکی که دارای تبار بومی آمریکایی است اما طبق قوانین فدرال به عنوان «کودک بومی» واجد شرایط نیست، قبیله کودک همچنان میتواند در صورت درخواست، در روند دادگاه شرکت کند. ممکن است به قبیله اجازه داده شود در جلسات دادرسی حضور یابد، با دادگاه صحبت کند، اخطاریهها را دریافت کند، اسناد را بررسی کند و در مورد جایگزینی کودک، خدمات و برنامههای موجود برای کودک نظر دهد. اگر چندین قبیله بخواهند شرکت کنند، ممکن است قبیلهای انتخاب شود که نزدیکترین ارتباط را با کودک دارد. هدف از این کار کمک به دادگاه برای اتخاذ تصمیماتی است که به نفع کودک باشد. با این حال، این به معنای اعمال کامل قوانین قانون رفاه کودکان بومی نیست و همچنین مانع از شرکت سایر طرفهای ذینفع در پرونده نمیشود.