Chapter 1
Section § 4101
Section § 4102
این بخش توضیح میدهد که چگونه بخشهای مختلف قانون تجارت کالیفرنیا با یکدیگر تعامل دارند. اولاً، اگر در موضوعات بین بخشهای مختلف همپوشانی وجود داشته باشد، قوانینی در مورد اینکه کدام بخش ارجحیت دارد، وجود دارد. به طور خاص، در صورت تعارض، این بخش بر بخش 3 اولویت دارد، اما بخش 8 بر این بخش اولویت دارد. ثانیاً، اگر اختلافی در مورد نحوه رسیدگی بانک به یک قلم برای پرداخت یا وصول وجود داشته باشد، قوانین محلی که بانک یا شعبه آن در آن قرار دارد، اعمال خواهد شد.
Section § 4103
این قانون به افراد اجازه میدهد تا برخی از قوانین بانکی را با توافق تغییر دهند، اما نمیتوانید قراردادی ببندید که بانک را از عمل با حسن نیت یا از عدم دقت معاف کند. میتوانید در مورد معنای «دقت» توافق کنید، به شرطی که معقول باشد. قوانین فدرال و سایر دستورالعملهای بانکی به عنوان توافق تلقی میشوند، حتی اگر همه به طور رسمی با آنها موافقت نکرده باشند. عمل کردن طبق آنچه این قوانین پیشنهاد میکنند، معمولاً به عنوان دقت تلقی میشود. خسارات ناشی از عدم دقت، برابر با ارزش آن قلم منهای مقداری است که حتی با دقت نیز از دست میرفت؛ اگر سوء نیت وجود داشته باشد، خسارات بیشتری نیز ممکن است اضافه شود.
Section § 4104
این بخش اصطلاحات بانکی خاصی را که در یک بخش معین از قانون استفاده میشوند، تعریف میکند. به عنوان مثال، «حساب» شامل انواع مختلف حسابهای بانکی میشود اما گواهیهای سپرده را در بر نمیگیرد. «روز کاری بانکی» نشان میدهد که یک بانک معمولاً برای بیشتر عملیات خود چه زمانی باز است. همچنین مشخص میکند که اصطلاحاتی مانند «برات»، «براتگیر» و «مهلت نیمهشب» در زمینه بانکی چه معنایی دارند. اساساً، این بخش وضوح را در مورد زبان مربوط به عملیات بانکی، اقلام برای وصول یا پرداخت، و روابط مشتری در حوزه بانکی فراهم میکند.
Section § 4105
این قانون انواع مختلف بانکهایی را که در پردازش اسنادی مانند چک نقش دارند، تعریف میکند. این قانون نقشهایی مانند 'بانک' را به عنوان هر کسب و کاری که به بانکداری مشغول است، توصیف میکند، یک 'بانک سپردهپذیر' را به عنوان اولین بانکی که سندی مانند چک را دریافت میکند، و یک 'بانک پرداختکننده' را به عنوان بانکی که انتظار میرود برات را پرداخت کند. همچنین، 'بانک واسطه' را به عنوان بانکی تعریف میکند که اسناد را پردازش میکند اما نه اولین بانک است و نه بانکی که پرداخت را انجام میدهد، یک 'بانک وصولکننده' را به عنوان بانکی که سند را به جز برای پرداخت، رسیدگی میکند، و یک 'بانک ارائهدهنده' را به عنوان بانکی که سند را برای پرداخت ارائه میدهد، به جز بانکی که انتظار میرود پرداخت را انجام دهد.
Section § 4106
این بخش توضیح میدهد که چه اتفاقی میافافتد وقتی یک چک یا سند مشابه، بانکی را به عنوان «قابل پرداخت از طریق» یا «قابل پرداخت در» آن بانک ذکر میکند. در هر دو مورد، بانک به عنوان یک بانک وصولکننده در نظر گرفته میشود، به این معنی که مسئول پردازش پرداخت است، اما نمیتواند سند را به تنهایی پرداخت کند. سند باید برای پرداخت از طریق بانک ارائه شود. علاوه بر این، اگر یک حواله، فردی غیر از بانک را برای پرداخت آن نام ببرد و مشخص نباشد که آیا بانکی که ذکر شده است قرار است در پرداخت کمک کند یا فقط آن را پردازش کند، نقش بانک فقط پردازش پرداخت است.
Section § 4107
Section § 4108
Section § 4109
این بخش از قانون توضیح میدهد که یک بانک که در حال وصول پرداخت است، میتواند مهلتها را تا دو روز اضافی تمدید کند تا پرداخت اسنادی را که از یک پرداختکننده غیربانکی صادر شدهاند، تضمین کند، حتی بدون تأیید افراد ذیربط. این کار بر مسئولیتهای شخصی که چک را نوشته یا دیگرانی که آن را ظهرنویسی کردهاند، تأثیری نخواهد گذاشت. علاوه بر این، اگر بانکی به دلیل شرایط غیرقابل کنترل مانند قطع ارتباطات، خرابی تجهیزات یا شرایط اضطراری دچار تأخیر شود، این تأخیر موجه است، مشروط بر اینکه بانک با توجه به وضعیت موجود، با دقت عمل کند.
Section § 4110
این قانون توضیح میدهد که «توافقنامه ارائه الکترونیکی» چیست. اساساً، این به یک بانک یا موسسه مشابه اجازه میدهد که به جای داشتن خود چک فیزیکی، از یک تصویر الکترونیکی یا جزئیات مربوط به چک استفاده کند. این توافقنامه میتواند قوانینی را در مورد نحوه رسیدگی به این تصاویر یا جزئیات تعیین کند، مانند نحوه ارائه، نگهداری، یا حتی اینکه آیا آنها رد یا پذیرفته میشوند. یک سند زمانی «ارائه شده» تلقی میشود که این اعلامیه الکترونیکی دریافت شود، و هر اشارهای به «سند» یا «چک» معمولاً به این نسخه الکترونیکی اشاره دارد، مگر اینکه واضح باشد که منظور نسخه اصلی است.