Chapter 4

این قانون به این می‌پردازد که چه زمانی یک شخص، به عنوان نماینده شخص دیگری، سندی یا چکی را امضا می‌کند. اگر امضای او مجاز باشد، مانند این است که خود شخص نمایندگی‌شده آن را امضا کرده است. اگر امضا به وضوح نشان دهد که به نمایندگی از شخص دیگری است، نماینده مسئول آن نیست. اما، اگر امضا به وضوح نشان ندهد که برای شخص دیگری است یا اگر آن شخص نام برده نشده باشد، نماینده ممکن است مسئول باشد، مگر اینکه بتواند ثابت کند که همه طرف‌های درگیر می‌دانستند که او مسئول نیست. اگر چکی بدون نشان دادن وضعیت نمایندگی امضا شود، امضاکننده مسئول نیست، به شرطی که چک به حساب شخص نمایندگی‌شده مرتبط باشد و امضا مجاز بوده باشد.

این قانون موقعیت‌هایی را پوشش می‌دهد که شخصی با فریب دادن یک بانک یا صادرکننده، با جعل هویت شخص دیگری، آن‌ها را وادار به صدور یک سند مالی، مانند چک، می‌کند. اگر چنین اتفاقی بیفتد و شخصی با حسن نیت وجه چک را پرداخت کند یا آن را در ازای ارزش دریافت کند، این عمل به منزله امضای چک توسط دریافت‌کننده قانونی آن تلقی می‌شود. این قانون همچنین به مواردی می‌پردازد که یک چک برای یک شخص خیالی صادر شده یا قرار نیست دریافت‌کننده واقعی هیچ نفعی از آن ببرد. اگر چک با حسن نیت مورد استفاده قرار گیرد، حتی توسط شخصی که در ابتدا قصد دریافت آن را نداشته است، به منزله ظهرنویسی صحیح تلقی می‌شود. اگر شخصی که با چک سروکار دارد، مراقبت متعارف را به کار نبرد و این کوتاهی منجر به ضرر شود (مانند پرداخت اشتباه وجه)، طرف بی‌احتیاط ممکن است مجبور به جبران خسارتی باشد که در آن سهیم بوده است.

این قانون توضیح می‌دهد که چه اتفاقی می‌افتد وقتی یک کارمند، از جمله پیمانکاران مستقل یا کارمندان آنها، به طور نادرست و متقلبانه یک چک یا سند مشابه را ظهرنویسی می‌کند. اگر کارمندی که مسئول رسیدگی به چنین اسنادی است، با ظهرنویسی چکی که متعلق به او نیست، مرتکب تقلب شود، این ظهرنویسی همچنان می‌تواند معتبر تلقی شود، اگر نام آن مشابه نام گیرنده باشد. اگر کسی چک را بدون دقت پرداخت یا قبول کند و این بی‌دقتی منجر به ضرر ناشی از تقلب شود، ممکن است مجبور به جبران آن ضرر شود. این قانون همچنین مشخص می‌کند که داشتن مسئولیت در قبال چک‌ها به چه معناست.

اگر کسی مراقبت معقولی به خرج ندهد و این منجر به تغییر یک سند یا جعل امضا روی آن شود، نمی‌تواند شخص دیگری را که سند را با صداقت و در ازای ارزش آن پرداخت یا قبول کرده است، مقصر بداند. اما اگر هر دو طرف درگیر، مراقبت لازم را به خرج نداده باشند و این باعث ضرر شده باشد، ضرر را بر اساس میزان بی‌احتیاطی هر یک تقسیم می‌کنند. شخصی که ادعا می‌کند دیگری بی‌احتیاط بوده، باید آن را ثابت کند، اما اگر موضوع تقسیم ضرر باشد، بار اثبات بر عهده شخصی است که ادعا می‌کند بی‌احتیاط نبوده است.

این بخش تعریف می‌کند که "دستکاری" در مورد اسناد مالی، مانند قراردادها یا چک‌ها، به چه معناست. "دستکاری" هرگونه تغییر یا افزودن غیرمجاز است که تعهدات یک طرف را تحت آن سند تحت تأثیر قرار می‌دهد. اگر دستکاری به طور متقلبانه انجام شود، طرف متأثر می‌تواند از تعهد خود رها شود، مگر اینکه با آن موافقت کرده باشد یا از نظر قانونی از اعتراض منع شده باشد. با این حال، یک بانک یا شخصی که سند دستکاری شده را با حسن نیت و بدون اطلاع از دستکاری مدیریت می‌کند، می‌تواند شرایط اصلی سند را اجرا کند یا، اگر یک سند ناقص بود که بعداً دستکاری شده، شرایط تکمیل شده آن را اجرا کند.

در این بخش، «قبولی» به این معنی است که محال‌علیه (شخص یا بانکی که قرار است پرداخت کند) یک حواله را امضا می‌کند و موافقت می‌کند که آن را به همان شکلی که ارائه شده، پرداخت کند. این می‌تواند فقط امضای آنها باشد و زمانی رسمی می‌شود که شخص مطلع شود یا حواله امضا شده را دریافت کند. شما می‌توانید یک حواله را قبول کنید حتی اگر کاملاً کامل نباشد، دیر شده باشد یا قبلاً رد شده باشد. اگر حواله‌ای قرار است پس از یک زمان مشخص پرداخت شود و تاریخ نداشته باشد، شخصی که آن را در اختیار دارد می‌تواند با حسن نیت تاریخ را اضافه کند. «چک تضمین‌شده» چکی است که یک بانک پرداخت آن را پذیرفته و این موضوع با نوشته یا امضای آنها روی چک تأیید شده است. بانک‌ها ملزم به تضمین کردن چک‌ها نیستند و عدم تضمین به معنای رد شدن چک نیست.

این قانون در مورد این است که چگونه برات‌گیر (کسی که قرار است پرداخت کند) می‌تواند شرایط یک برات (نوعی دستور پرداخت) را تغییر دهد. اگر او شرایط را تغییر دهد و دارنده برات موافقت نکند، دارنده می‌تواند برات را نکول‌شده تلقی کند، یعنی به همان شکل که ارائه شده بود، پذیرفته نشده است. قبولی که فقط می‌گوید برات در یک بانک خاص پرداخت می‌شود، شرایط را تغییر نمی‌دهد مگر اینکه تصریح کند که فقط در آنجا پرداخت خواهد شد. اگر دارنده با تغییرات موافقت کند، هر شخص دیگری، مانند کسی که برات را ظهرنویسی کرده است، دیگر مسئول نیست مگر اینکه او نیز با تغییرات موافقت کند.

این بخش در مورد اتفاقاتی است که وقتی یک بانک، که «بانک متعهد» نامیده می‌شود، از پرداخت چک تأیید شده، چک بانکی یا چک تحویلداری خودداری می‌کند. اگر بانک به اشتباه از پرداخت این چک‌ها خودداری کند، شخصی که قرار است پول را دریافت کند می‌تواند درخواست غرامت برای پوشش هزینه‌ها و سود از دست رفته خود کند، و احتمالاً خسارات بیشتری را نیز مطالبه کند اگر قبلاً به بانک در مورد دلایل خاصی که به پول نیاز دارد اطلاع داده باشد. با این حال، استثنائاتی وجود دارد که بانک می‌تواند از پرداخت خودداری کند: اگر بانک تمام پرداخت‌ها را متوقف کرده باشد، اگر دفاع یا ادعای معتبری علیه شخصی که پول را مطالبه می‌کند وجود داشته باشد، اگر بانک مطمئن نباشد چه کسی باید پول را دریافت کند، یا اگر پرداخت غیرقانونی باشد.

این قانون توضیح می‌دهد که هر کسی که یک سفته، چک بانکی یا حواله یا برات مشابه را صادر می‌کند، باید آن را طبق آنچه در آن ذکر شده است پرداخت کند؛ یا در زمان صدور اولیه آن، یا اگر در ابتدا ناقص بوده، زمانی که به طور کامل تکمیل شده است. این مسئولیت در قبال افرادی است که می‌توانند سند را اجرا کنند یا کسانی که آن را ظهرنویسی کرده‌اند و در نهایت آن را پرداخت کرده‌اند.

اگر کسی براتی را بپذیرد (که مانند یک قول پرداخت مبلغ مشخص است)، باید طبق شرایطی که در زمان پذیرش وجود داشته است، پرداخت کند. اگر با تغییراتی در برات موافقت کرده باشند، طبق آن تغییرات پرداخت می‌کنند. اگر برات در زمان پذیرش ناقص بوده باشد، بر اساس نحوه تکمیل آن، در چارچوب محدودیت‌های قانونی خاص، بدهکار هستند. این وظیفه پرداخت به کسانی تعلق می‌گیرد که می‌توانند به طور قانونی برات را اجرا کنند یا به کسانی که آن را پرداخت کرده‌اند. وقتی بانکی چکی را گواهی می‌کند یا براتی را می‌پذیرد، باید مبلغ ذکر شده را پرداخت کند، اما اگر مبلغی ذکر نشده باشد و کسی آن را برای افزایش ارزش تغییر دهد قبل از اینکه به یک مالک جدید با حسن نیت فروخته شود، بانک مبلغ اصلی را در زمانی که مالک جدید آن را دریافت کرده است، پرداخت می‌کند.

این بخش قوانینی را مشخص می‌کند که چه کسی مسئول پرداخت یک برات است اگر آن قبول یا پرداخت نشود. برات مانند یک دستور کتبی برای پرداخت پول به کسی است، مثلاً یک چک. اگر یک برات نکول شود، یعنی قبول یا پرداخت نشود، شخصی که آن را نوشته (صادرکننده) باید طبق شرایط اولیه آن پرداخت کند، مگر اینکه خود را از مسئولیت معاف کرده باشد. اما، اگر یک بانک برات را قبول کند، صادرکننده دیگر مسئول نیست. اگر شخص دیگری برات را قبول کند اما پرداخت نکند، صادرکننده همچنان تعهداتی مشابه تعهدات یک ظهرنویس دارد. همچنین، شرایط خاصی وجود دارد که تحت آن صادرکننده می‌تواند حقوق خود را برای وصول وجوه از بانکی که چکی را پرداخت نکرده است، منتقل کند تا از پرداخت از جیب خود جلوگیری کند.

اگر شما یک سند پرداخت (مانند چک) را ظهرنویسی کنید و آن برای پرداخت رد شود، معمولاً باید مبلغ سررسید شده را پرداخت کنید. این امر صادق است مگر اینکه شما «بدون حق رجوع» نوشته باشید، اخطار بی‌اعتباری لازم را دریافت نکرده باشید، یک بانک برات را پس از ظهرنویسی شما پذیرفته باشد، یا چک ظرف 30 روز ارائه یا برای وصول به بانک داده نشده باشد. این شرایط می‌تواند شما را از پرداخت معاف کند.

وقتی کسی یک سند مالی مانند چک را در ازای پرداخت منتقل می‌کند، چندین چیز را به گیرنده آن تضمین می‌کند. این تضمین‌ها شامل حق اجرای سند، اطمینان از اصالت و مجاز بودن تمام امضاها، تأیید عدم دستکاری سند، و عدم وجود ادعاهای قانونی دیگر علیه آن است. آنها همچنین قول می‌دهند که از هیچ گونه اقدام ورشکستگی مربوط به طرف‌های خاص مرتبط با سند مطلع نیستند و، در مورد حواله‌های عندالمطالبه، اینکه حواله توسط شخصی که به عنوان صادرکننده آن مشخص شده، مجاز بوده است. اگر هر یک از این قول‌ها نقض شود، گیرنده می‌تواند تا سقف ارزش سند به اضافه هزینه‌ها، خسارت مطالبه کند. شما نمی‌توانید از این تضمین‌ها در مورد چک‌ها شانه خالی کنید، و برای طرح ادعا، باید ظرف 30 روز نقض را به تضمین‌کننده اطلاع دهید. اقدام قانونی برای قول‌های شکسته شده زمانی آغاز می‌شود که شما از مشکل مطلع شوید.

این بخش، ضمانت‌هایی را که هنگام ارائه یک حواله قبول‌نشده، مانند چک، برای پرداخت یا قبولی ارائه می‌شود، تشریح می‌کند. اساساً، هر کسی که حواله را ارائه می‌دهد، موارد خاصی را به بانک یا شخصی که آن را پرداخت می‌کند، تضمین می‌کند، مانند اینکه حواله تغییر نکرده و امضاها معتبر هستند. اگر این تعهدات نقض شوند، پرداخت‌کننده می‌تواند پول خود و هرگونه خسارت یا هزینه مرتبط را مطالبه کند. همچنین قوانینی در مورد زمان دفاع از خود در صورت متهم شدن به نقض این ضمانت‌ها و الزامات اطلاع‌رسانی برای طرح دعاوی وجود دارد. برخی از ضمانت‌ها، به ویژه در مورد چک‌ها، قابل چشم‌پوشی نیستند و یک جدول زمانی برای دعاوی وجود دارد که از زمان اطلاع از نقض آغاز می‌شود.

این قانون به این می‌پردازد که اگر یک بانک یا نهاد مشابه، چکی را به اشتباه پرداخت یا قبول کند، چه اتفاقی می‌افتد. به طور معمول، اگر آنها فکر می‌کردند پرداخت صحیح است اما متوجه اشتباه خود شدند—مثلاً اگر دستور توقف پرداخت را نادیده گرفته بودند یا فکر می‌کردند امضایی واقعی است—می‌توانند پول خود را از هر کسی که به او پرداخت کرده‌اند، پس بگیرند. اما اگر شخصی که پول را دریافت کرده، با حسن نیت عمل کرده و از اشتباه بی‌خبر بوده باشد، ممکن است مجبور به بازگرداندن پول نباشد. این قانون همچنین می‌گوید که وقتی پولی به دلیل اشتباه از کسی بازپس گرفته می‌شود، چک به گونه‌ای تلقی می‌شود که گویی هرگز در وهله اول پرداخت نشده است.

این قانون به تصرف غیرقانونی در اموال شخصی می‌پردازد و آن را به اسنادی مانند چک یا سفته تعمیم می‌دهد. اساساً، اگر کسی سندی را بدون حق اجرای آن تصرف کند یا وجه آن را بپردازد، این عمل «تصرف غیرقانونی» محسوب می‌شود. اما، صادرکننده یا کسی که هرگز سند را دریافت نکرده است، نمی‌تواند برای تصرف غیرقانونی شکایت کند. اگر دعوایی اقامه شود، حداکثر مبلغی که می‌توان مطالبه کرد، همان مبلغی است که واقعاً به خواهان بدهکارند. همچنین، کسی که با حسن نیت از طرف شخص اشتباهی عمل کرده باشد، مسئول نیست مگر به اندازه مبلغی که هنوز پرداخت نکرده است.