Chapter 7

اگر فروشنده متوجه شود که خریدار قادر به پرداخت بدهی‌های خود نیست (ورشکسته است)، می‌تواند از تحویل کالای بیشتر خودداری کند مگر اینکه پول نقد دریافت کند. اگر خریدار قبلاً کالا را به صورت اعتباری در حالی که ورشکسته بوده دریافت کرده است، فروشنده می‌تواند با درخواست ظرف 10 روز پس از تحویل، آن کالاها را پس بگیرد. اما اگر خریدار ظرف سه ماه قبل از تحویل، به صورت کتبی در مورد وضعیت مالی خود دروغ گفته باشد، فروشنده می‌تواند کالا را بدون نگرانی از محدودیت 10 روزه پس بگیرد. فروشنده باید حقوق خریداران جدیدی را که با حسن نیت عمل کرده‌اند، در نظر بگیرد. هنگامی که فروشنده کالا را با موفقیت پس می‌گیرد، نمی‌تواند اقدامات قانونی دیگری را برای آن کالاها دنبال کند.

اگر خریدار به اشتباه کالا را رد کند، پذیرش آن را لغو کند، به موقع پرداخت نکند، یا از قرارداد انصراف دهد، فروشنده چندین گزینه دارد. او می‌تواند کالاها را نگه دارد، تحویل را متوقف کند، با کالاهایی که هنوز به قرارداد مرتبط نشده‌اند، رسیدگی کند، کالاها را دوباره بفروشد و خسارت بخواهد، خسارت ناشی از عدم پذیرش کالا توسط خریدار را مطالبه کند، یا کلاً قرارداد را لغو کند.

اگر فروشنده متوجه شود که خریدار قادر به پرداخت نیست (ورشکسته است)، می‌تواند تحویل کالاها را که نزد متصدی حمل یا شخص ثالثی است، متوقف کند. فروشنده همچنین می‌تواند تحویل را متوقف کند اگر خریدار از پرداخت خودداری کند یا سفارش را لغو کند، و دلایل دیگر. این کار می‌تواند تا زمانی انجام شود که خریدار کالاها را دریافت کند، یا شخص ثالثی تأیید کند که کالاها را برای خریدار نگهداری می‌کند. برای توقف تحویل، فروشنده باید به سرعت به متصدی حمل یا نگهدارنده اطلاع دهد، که سپس دستورالعمل‌های فروشنده را در مورد تحویل کالاها دنبال می‌کند. با این حال، فروشنده باید هرگونه هزینه‌های ناشی از آن را بپردازد. برای کالاهایی که اسناد مالکیت خاصی دارند، متصدیان حمل یا نگهدارندگان قوانین خاصی در مورد توقف تحویل دارند.

این بخش توضیح می‌دهد که اگر خریدار قرارداد را نقض کند، فروشنده چه کاری می‌تواند انجام دهد. اگر خریدار از تکمیل خرید خودداری کند، فروشنده مجاز است کالاها را مجدداً بفروشد. فروشنده می‌تواند هرگونه ضرر ناشی از فروش مجدد را در مقایسه با قیمت توافق شده اولیه، منهای هرگونه صرفه‌جویی ناشی از عدم فروش به خریدار اصلی، جبران کند. فروش مجدد باید با حسن نیت و به شیوه‌ای تجاری معقول انجام شود، چه به صورت عمومی و چه خصوصی. جزئیاتی مانند زمان و مکان باید معقول باشند و فروشنده باید در صورت فروش خصوصی، خریدار را مطلع کند. در فروش عمومی، فقط کالاهای قابل شناسایی باید فروخته شوند، مگر اینکه فروش آتی کالا رایج باشد. فروشنده حتی می‌تواند کالاها را در یک فروش عمومی بازخرید کند و هرگونه سودی از فروش مجدد به خریدار اصلی تعلق نمی‌گیرد. اگر کسی کالاهای فروخته شده مجدد را با حسن نیت خریداری کند، مالکیت کالاها را بدون هیچ ادعایی از سوی خریدار اصلی به دست می‌آورد.

این بخش توضیح می‌دهد که چه کسی به عنوان «شخصی در موقعیت فروشنده» واجد شرایط است. این به موقعیت‌هایی اشاره دارد که یک نماینده از طرف شخص دیگری بهای کالا را پرداخت می‌کند یا منافع مشابهی در کالا دارد. چنین شخصی می‌تواند تحویل را متوقف یا از آن خودداری کند، کالا را مجدداً بفروشد و در صورت لزوم خسارات را مطالبه کند.

این قانون توضیح می‌دهد که چگونه خسارات را در صورتی که خریدار کالا را نپذیرد یا قرارداد را فسخ کند، محاسبه کنیم. به طور کلی، فروشنده مستحق دریافت تفاوت بین قیمت بازار کالا و قیمت قرارداد، به علاوه هرگونه هزینه‌های اضافی، اما منهای هرگونه هزینه‌ای است که فروشنده به دلیل بهم خوردن معامله صرفه‌جویی کرده است. اگر این مقدار برای جبران کامل خسارت فروشنده کافی نباشد، فروشنده می‌تواند سودی را که در صورت انجام معامله به دست می‌آورد، از جمله هزینه‌های معقول کسب‌وکار، مطالبه کند.

اگر خریدار به موقع پول کالاها را پرداخت نکند، فروشنده می‌تواند قیمت کالاها را به علاوه هرگونه خسارت اضافی مربوطه مطالبه کند. این شامل کالاهایی می‌شود که توسط خریدار تحویل گرفته شده‌اند یا آنهایی که پس از اینکه خریدار مسئولیت نگهداری از آنها را بر عهده گرفته، مفقود یا آسیب دیده‌اند. فروشنده همچنین می‌تواند قیمت را مطالبه کند اگر با وجود تلاش، نتواند کالاها را دوباره بفروشد. اگر فروشنده برای دریافت قیمت، خریدار را به دادگاه بکشاند، باید کالاهای فروخته نشده را برای خریدار سالم نگه دارد، مگر اینکه بتواند آنها را بفروشد. اگر آنها را بفروشد، پول حاصل از فروش به عنوان بخشی از بدهی خریدار محسوب می‌شود. اگر خریدار به طور نادرست کالاها را رد کند یا از معامله منصرف شود، حتی اگر فروشنده قیمت فروش را دریافت نکند، باز هم می‌تواند خسارت مطالبه کند.

اگر فروشنده‌ای کالا را تحویل ندهد، سفارش را لغو کند، یا اگر خریدار کالا را رد کند یا پذیرش آن را لغو کند، خریدار چندین گزینه دارد. او می‌تواند قرارداد را فسخ کند، پولی را که پرداخت کرده پس بگیرد، و یا «جبران» کند (یعنی کالای جایگزین بخرد) و خسارت مطالبه کند، یا خسارت ناشی از عدم تحویل را پیگیری کند. اگر کالاها قبلاً مشخص شده باشند، خریدار ممکن است آنها را پس بگیرد یا از فروشنده بخواهد که قرارداد را اجرا کند. علاوه بر این، اگر خریدار به حق کالا را رد کند یا پذیرش آن را لغو کند، او یک حق موقت بر کالاها دارد و می‌تواند آنها را مجدداً بفروشد تا هزینه‌های خود را جبران کند.

اگر فروشنده کالا را طبق وعده تحویل ندهد، خریدار می‌تواند به سرعت کالاهای مشابه را به عنوان جایگزین خریداری کند. به این کار «تامین جایگزین» گفته می‌شود. خریدار می‌تواند سپس فروشنده را وادار کند تا هزینه‌های اضافی ناشی از خرید جایگزین را بپردازد، به علاوه هرگونه هزینه معقول دیگری که پیش می‌آید. با این حال، اگر خریدار تصمیم بگیرد که تامین جایگزین نکند، همچنان می‌تواند به دنبال راه‌حل‌ها یا غرامت‌های دیگر باشد.

این بخش در مورد این است که اگر چیزی خریده‌اید که آنطور که وعده داده شده بود، نباشد، چه اتفاقی می‌افتد. اگر کالا را پذیرفته‌اید و بعد متوجه مشکلی شدید، می‌توانید ادعای خسارت کنید. این خسارات باید زیان ناشی از نقض توافق توسط فروشنده را پوشش دهد. روش اصلی محاسبه خسارت، تفاوت ارزش بین چیزی است که دریافت کرده‌اید و چیزی که به شما وعده داده شده بود. گاهی اوقات، اگر شرایط خاصی پیش بیاید، میزان خسارت می‌تواند متفاوت باشد. همچنین می‌توانید هزینه‌های اضافی مربوط به این مشکل را نیز مطالبه کنید.

این بخش انواع خساراتی را توضیح می‌دهد که خریدار می‌تواند در صورت نقض قرارداد توسط فروشنده مطالبه کند. خسارات جانبی شامل هزینه‌های معقولی مانند بازرسی، حمل و نقل، مراقبت از کالاهای رد شده یا یافتن جایگزین است. خسارات تبعی شامل ضررهایی است که از نیازهایی ناشی می‌شود که فروشنده باید از آنها اطلاع می‌داشت و قابل اجتناب نبودند، و همچنین هرگونه صدمه به شخص یا خسارت مالی ناشی از نقض ضمانت.

این قانون توضیح می‌دهد که دادگاه می‌تواند «اجرای عین تعهد» – یعنی مجبور کردن کسی به انجام دقیق آنچه در قرارداد وعده داده است – را در مواردی که کالاها منحصر به فرد هستند یا در شرایط خاص دیگر، دستور دهد. دادگاه می‌تواند شرایطی را برای پرداخت، خسارات یا سایر نتایج به تشخیص خود تعیین کند. علاوه بر این، خریدار می‌تواند کالاهای مشخص شده در قرارداد را بازپس گیرد، اگر نتواند جایگزین مناسبی پیدا کند یا اگر فروشنده کالاها را تحت شرایط خاصی نگه داشته باشد. برای کالاهای شخصی، خانوادگی یا خانگی، خریداران این حق بازپس‌گیری کالا را به محض کسب یک حق ویژه (مالکیت خاص) به دست می‌آورند، حتی اگر فروشنده هنوز از تحویل خودداری نکرده باشد.

اگر فروشنده به تعهدات خود در یک قرارداد فروش عمل نکند، خریدار می‌تواند مبلغ بدهی خود را به میزان خسارات ناشی از عدم انجام تعهد توسط فروشنده کاهش دهد، به شرطی که این قصد خود را به فروشنده اطلاع دهد.

این قانون به این می‌پردازد که وقتی یکی از طرفین به تعهدات قراردادی خود عمل نمی‌کند، چه اتفاقی می‌افتد، به ویژه در مورد خسارات و بازپرداخت‌ها. اگر توافقی در مورد خسارات (که "خسارات مقطوع" نامیده می‌شود) وجود داشته باشد، باید از قوانین خاصی پیروی کند. اگر این قوانین رعایت نشوند، راه‌حل‌های دیگری اعمال می‌شود. اگر خریدار قرارداد را نقض کند و فروشنده کالاها را نزد خود نگه دارد، خریدار می‌تواند پولی را که بیش از یک مبلغ مشخص پرداخت کرده است، پس بگیرد. با این حال، فروشنده می‌تواند این بازپرداخت را کاهش دهد اگر بتواند ثابت کند که خسارات بیشتری به او تعلق می‌گیرد یا اگر خریدار از قرارداد سود برده است. اگر فروشنده به صورت کالا پرداخت دریافت کرده باشد، آن کالاها ارزش‌گذاری شده و مانند سایر پرداخت‌ها تلقی می‌شوند، مگر اینکه فروشنده قبل از فروش مجدد کالاها از نقض قرارداد مطلع باشد.

این بخش به قراردادها اجازه می‌دهد تا راهکارهای جبرانی خاصی را برای نقض قرارداد تعیین کنند، مانند بازگرداندن کالا یا تعمیر اقلام معیوب، و این راهکارها می‌توانند جایگزین یا مکمل راهکارهای استاندارد باشند. شما معمولاً گزینه‌هایی دارید مگر اینکه قرارداد صراحتاً بیان کند که یک راهکار جبرانی انحصاری است، که در این صورت آن تنها انتخاب شما خواهد بود. اگر یک راهکار جبرانی توافق شده آنطور که باید عمل نکند، ممکن است راهکارهای جبرانی دیگری اعمال شوند. قرارداد ممکن است خسارات اضافی را محدود یا مستثنی کند، اما چنین محدودیت‌هایی می‌توانند در صورت ناعادلانه بودن، به ویژه برای کالاهای مصرفی که منجر به آسیب می‌شوند، مورد اعتراض قرار گیرند. برای خسارات تجاری، محدودیت‌های خسارت معمولاً معتبر هستند مگر اینکه ناعادلانه تشخیص داده شوند.

اگر شخص ثالثی (کسی که در قرارداد نیست) به کالاهایی که موضوع یک قرارداد هستند، آسیبی بزند که به یکی از طرفین قرارداد ضرر برساند، طرف آسیب‌دیده می‌تواند شکایت کند. حق شکایت با کسی است که ادعای قانونی بر کالاها دارد، چه مالک آنها باشد، چه منافعی در آنها داشته باشد، یا چه مسئولیت خطر از بین رفتن کالاها را بر عهده داشته باشد. اگر فردی که شکایت می‌کند، در زمان آسیب دیدن کالاها مسئولیت خطر از بین رفتن را بر عهده نداشته باشد، هر پولی که به دست می‌آید ممکن است برای طرف دیگر نگهداری شود، مگر اینکه توافق دیگری شده باشد. همچنین، هر یک از طرفین قرارداد می‌تواند با توافق طرف دیگر، به نمایندگی از او شکایت کند.

در کالیفرنیا، اگر می‌خواهید برای نقض یک قرارداد فروش اقدام قانونی کنید، معمولاً چهار سال از زمان وقوع نقض فرصت دارید. اما، قرارداد اصلی می‌تواند این دوره را به حداقل یک سال کاهش دهد. زمان‌سنج از تاریخ نقض شروع به کار می‌کند، حتی اگر شما از آن بی‌خبر بودید. برای ضمانت‌ها، نقض زمانی رخ می‌دهد که کالا تحویل داده شود، مگر اینکه ضمانت شامل عملکرد آتی باشد، که در این صورت، زمان از زمانی شروع می‌شود که مشکل کشف شود یا می‌توانست کشف شود. اگر اولین اقدام قانونی شما متوقف شود اما امکان تلاش مجدد برای همان موضوع را فراهم کند، شش ماه اضافی فرصت دارید تا دوباره شروع کنید، به شرطی که پرونده اصلی به دلیل انصراف شما یا عدم پیگیری متوقف نشده باشد. در نهایت، این قانون هیچ قاعده‌ای را در مورد تعلیق محدودیت زمانی تغییر نمی‌دهد و به پرونده‌هایی که قبل از شروع این قانون وجود داشته‌اند، اعمال نمی‌شود.