Chapter 1

این بخش از قانون به معاملاتی می‌پردازد که شامل فروش کالا هستند. برای معاملاتی که هم کالا و هم خدمات را در بر می‌گیرند (معاملات ترکیبی)، مشخص می‌کند که کدام قوانین اعمال می‌شوند، بسته به اینکه فروش کالا بخش اصلی معامله باشد یا خیر. اگر فروش کالا بخش اصلی باشد، بیشتر قوانین اعمال می‌شوند. اگر نه، فقط برخی قوانین خاص مربوط به فروش کالا اعمال می‌گردند. همچنین این قانون اشاره می‌کند که بر معاملاتی که حق تضمین (وثیقه) ایجاد می‌کنند یا قوانینی که فروش به گروه‌های خاصی مانند مصرف‌کنندگان و کشاورزان را تنظیم می‌کنند، تأثیری ندارد.

این بخش تعاریف مهمی را در رابطه با معاملات مربوط به فروش کالا ارائه می‌دهد. «خریدار» کسی است که کالا را می‌خرد، در حالی که «فروشنده» کسی است که آن را می‌فروشد. این بخش شامل اصطلاحاتی مانند «دریافت کالا» است که به معنای در اختیار گرفتن فیزیکی آنها می‌باشد. این بخش همچنین به تعاریف و مفاهیم دیگر در بخش‌ها و قسمت‌های مرتبط اشاره می‌کند، مانند آنچه که یک قرارداد فروش، پذیرش و فسخ را تشکیل می‌دهد. همچنین اشاره می‌کند که تعاریف کلی‌تر را می‌توان از بخش 1 به بعد یافت.

این بخش برخی اصطلاحات مورد استفاده در معاملات تجاری را تعریف می‌کند. «تاجر» کسی است که به طور منظم در نوع خاصی از کالاها معامله می‌کند یا دانش یا مهارت ویژه‌ای در مورد آن‌ها دارد. «نهاد مالی» یک بانک یا شرکتی است که به پرداخت‌های مربوط به کالاها کمک می‌کند، اغلب با پیش‌پرداخت پول یا وصول پرداخت‌ها. وقتی معامله‌ای «بین تجار» است، به این معنی است که هر دو طرف دارای تخصص یا دانش در سطح تجار هستند.

این قانون تعریف می‌کند که «کالاها» در چارچوب قراردادهای فروش چه هستند. کالاها چیزهایی هستند که قابل جابجایی‌اند، مانند اقلام تولیدی، حیوانات متولد نشده و محصولات کشاورزی، اما شامل پول یا اوراق بهادار نمی‌شوند. کالاها باید موجود و به وضوح شناسایی شده باشند تا بتوانند فروخته شوند؛ در غیر این صورت، «کالاهای آتی» محسوب می‌شوند و توافق برای فروش آنها در آینده است. امکان فروش سهم جزئی از کالاهای موجود وجود دارد. سهمی در توده‌ای از کالاهای مثلی (مانند غلات) می‌تواند فروخته شود، حتی اگر مقدار کلی آن مشخص نباشد، که در این صورت خریدار به یک مالک مشاع تبدیل می‌شود. «لات» یک قلم کالا یا گروهی از اقلام است که با هم فروخته می‌شوند، و «واحد تجاری» چیزی است که به صورت یک کل فروخته می‌شود زیرا تقسیم آن ارزشش را کاهش می‌دهد، مانند یک ماشین یا یک دست مبلمان.

این بخش به توضیح معنای قراردادها و توافق‌نامه‌ها در زمینه خرید و فروش کالا می‌پردازد. توضیح می‌دهد که قراردادها می‌توانند برای فروش‌های فعلی یا آتی باشند و فروش زمانی اتفاق می‌افتد که مالکیت کالا در ازای قیمتی از فروشنده به خریدار منتقل شود. کالاها و اقداماتی که با شرایط قرارداد مطابقت دارند، «منطبق» نامیده می‌شوند. اگر قراردادی بدون نقض به پایان برسد، «فسخ» نامیده می‌شود و تعهدات آتی متوقف می‌شوند، اما حقوق گذشته باقی می‌مانند. اگر قراردادی به دلیل نقض به پایان برسد، «ابطال» نامیده می‌شود و طرف متضرر ممکن است همچنان به دنبال راه‌حل‌های جبرانی بیشتر باشد. در نهایت، «معامله ترکیبی» شامل کالاها به همراه خدمات، اجاره‌ها یا سایر معاملات است.

این قانون توضیح می‌دهد که قراردادهای فروش برخی اقلام مرتبط با املاک و مستغلات، مانند مواد معدنی، نفت، گاز یا سازه‌ها، چگونه تحت قانون فروش کالاها قرار می‌گیرند. اگر فروشنده قرار است این اقلام را از ملک جدا کند، این کار به عنوان فروش کالا محسوب می‌شود. به همین ترتیب، اگر محصولات کشاورزی یا مصالح را بتوان بدون آسیب رساندن جدا کرد، فروش آنها نیز به عنوان فروش کالا محسوب می‌شود. معاملات مربوط به این اقلام می‌تواند مانند معاملات املاک و مستغلات انجام شود و حقوق خریدار را به اطلاع دیگران برساند.