Chapter 3

Section § 1301

Explanation

این بخش توضیح می‌دهد که چگونه قانون حاکم بر یک معامله تجاری که با کالیفرنیا و ایالت یا کشور دیگری ارتباط دارد، تعیین می‌شود. اگر طرفین درگیر توافق کنند، می‌توانند انتخاب کنند که قانون کدام مکان اعمال شود. اگر چنین توافقی نکنند، قانون کالیفرنیا معمولاً اعمال خواهد شد، به شرطی که معامله ارتباط نزدیکی با کالیفرنیا داشته باشد. با این حال، قوانین خاصی وجود دارند که بدون توجه به هر چیز دیگری اولویت دارند، و در این موارد، طرفین تنها در صورتی می‌توانند انتخاب دیگری داشته باشند که آن قوانین اجازه انعطاف‌پذیری را بدهند.

(a)CA قانون تجاری Code § 1301(a) به استثنای مواردی که در این بخش به نحو دیگری پیش‌بینی شده است، هنگامی که یک معامله ارتباط معقولی با این ایالت و همچنین با ایالت یا کشور دیگری دارد، طرفین می‌توانند توافق کنند که قانون این ایالت یا ایالت یا کشور دیگر بر حقوق و وظایف آنها حاکم باشد.
(b)CA قانون تجاری Code § 1301(b) در غیاب توافقی که طبق بند (a) معتبر باشد، و به استثنای مواردی که در بند (c) پیش‌بینی شده است، این قانون به معاملاتی که ارتباط مناسبی با این ایالت دارند، اعمال می‌شود.
(c)CA قانون تجاری Code § 1301(c) اگر یکی از مقررات زیر قانون قابل اجرا را مشخص کند، آن مقرره حاکم است و توافق مخالف تنها تا حدی معتبر است که توسط قانون مشخص شده اجازه داده شود:
(1)CA قانون تجاری Code § 1301(c)(1) بخش 2402.
(2)CA قانون تجاری Code § 1301(c)(2) بخش 4102.
(3)CA قانون تجاری Code § 1301(c)(3) بخش 5116.
(4)CA قانون تجاری Code § 1301(c)(4) بخش 6103.
(5)CA قانون تجاری Code § 1301(c)(5) بخش 8110.
(6)CA قانون تجاری Code § 1301(c)(6) بخش‌های 9301 تا 9307، شامل.
(7)CA قانون تجاری Code § 1301(c)(7) بخش‌های 10105 و 10106.
(8)CA قانون تجاری Code § 1301(c)(8) بخش 11507.
(9)CA قانون تجاری Code § 1301(c)(9) بخش 12107.
تعارض قوانین انتخاب قانون معاملات تجاری ارتباط معقول قانون قابل اجرا صلاحیت قضایی توافق طرفین ارتباط با کالیفرنیا بخش 2402 بخش 4102 بخش 5116 بخش 6103 بخش‌های 9301-9307 بخش 10105 بخش 12107
(Amended by Stats. 2023, Ch. 210, Sec. 3. (SB 95) Effective January 1, 2024.)

Section § 1302

Explanation

این بخش به افراد اجازه می‌دهد تا برخی از شرایط قانون را از طریق توافقات تغییر دهند، به جز تعهدات حسن نیت، دقت، معقولیت و مراقبت که نمی‌توان از آنها اجتناب کرد. با این حال، آنها می‌توانند استانداردهای معقولی را برای سنجش این تعهدات تعیین کنند. توافقات می‌توانند یک چارچوب زمانی مشخص برای اقدامات تعیین کنند، اگر معقول باشد، حتی اگر قانون یک زمان معقول را الزامی کند. در نهایت، صرف اینکه برخی از بخش‌های قانون صراحتاً اجازه تغییر را می‌دهند، به این معنا نیست که سایر بخش‌ها نمی‌توانند با توافق تغییر یابند.

(a)CA قانون تجاری Code § 1302(a) به استثنای مواردی که در بند (b) یا سایر بخش‌های این قانون پیش‌بینی شده است، اثر مفاد این قانون ممکن است با توافق تغییر یابد.
(b)CA قانون تجاری Code § 1302(b) تعهدات حسن نیت، دقت، معقولیت و مراقبت که توسط این قانون مقرر شده‌اند، نمی‌توانند با توافق سلب شوند. طرفین، با توافق، می‌توانند استانداردهایی را تعیین کنند که عملکرد آن تعهدات بر اساس آنها سنجیده شود، مشروط بر اینکه آن استانداردها به وضوح نامعقول نباشند. هرگاه این قانون انجام عملی را در یک زمان معقول الزامی کند، زمانی که به وضوح نامعقول نباشد، می‌تواند با توافق تعیین شود.
(c)CA قانون تجاری Code § 1302(c) وجود عبارت «مگر اینکه به نحو دیگری توافق شود» یا کلمات با مفهوم مشابه در برخی از مفاد این قانون، به این معنا نیست که اثر سایر مفاد نمی‌تواند با توافق تحت این بخش تغییر یابد.
توافقات حسن نیت دقت معقولیت تعهدات مراقبت استانداردهای عملکرد معقولیت به وضوح نامعقول زمان معقول مفاد قانون تغییر با توافق تعهدات سلب شده
(Added by Stats. 2006, Ch. 254, Sec. 30. Effective January 1, 2007.)

Section § 1303

Explanation

این بخش سه مفهوم کلیدی در قراردادها را توضیح می‌دهد: «رویه اجرا»، «رویه معامله» و «عرف تجاری». «رویه اجرا» به رفتارهای مکرر بین طرفین در یک معامله خاص می‌پردازد، جایی که یک طرف به طور مداوم اجرای طرف دیگر را بدون اعتراض می‌پذیرد. «رویه معامله» به تعاملات گذشته اشاره دارد که یک تفاهم مشترک برای معاملات فعلی ایجاد می‌کند. «عرف تجاری» یک رویه رایج در یک تجارت است که طرفین انتظار دارند از آن پیروی کنند. همه این عوامل به روشن شدن شرایط قرارداد کمک می‌کنند، اما اگر با هم تضاد داشته باشند، اولویت ابتدا با شرایط صریح است، سپس «رویه اجرا»، پس از آن «رویه معامله» و در نهایت «عرف تجاری». «رویه اجرا» می‌تواند نشان‌دهنده چشم‌پوشی یا تغییر در قرارداد باشد، و اگر می‌خواهید از «عرف تجاری» به عنوان مدرک در دادگاه استفاده کنید، باید طرف دیگر را مطلع سازید تا از غافلگیری ناعادلانه جلوگیری شود.

(a)CA قانون تجاری Code § 1303(a) «رویه اجرا» توالی رفتاری بین طرفین یک معامله خاص است که در صورت وجود دارد:
(1)CA قانون تجاری Code § 1303(a)(1) توافق طرفین در رابطه با معامله شامل موارد مکرر اجرا توسط یک طرف باشد؛ و
(2)CA قانون تجاری Code § 1303(a)(2) طرف دیگر، با آگاهی از ماهیت اجرا و فرصت اعتراض به آن، اجرا را بپذیرد یا بدون اعتراض با آن موافقت کند.
(b)CA قانون تجاری Code § 1303(b) «رویه معامله» توالی رفتاری مربوط به معاملات قبلی بین طرفین یک معامله خاص است که به درستی می‌توان آن را مبنایی مشترک برای تفاهم جهت تفسیر اظهارات و سایر رفتارهای آنها دانست.
(c)CA قانون تجاری Code § 1303(c) «عرف تجاری» هر رویه یا روش معامله‌ای است که دارای چنان نظم و تکرار در رعایت در یک مکان، حرفه یا تجارت باشد که انتظاری را توجیه کند که در رابطه با معامله مورد نظر رعایت خواهد شد. وجود و دامنه چنین عرفی باید به عنوان واقعیت اثبات شود. اگر ثابت شود که چنین عرفی در یک کد تجاری یا سابقه مشابه گنجانده شده است، تفسیر آن سابقه یک مسئله حقوقی است.
(d)CA قانون تجاری Code § 1303(d) رویه اجرا یا رویه معامله بین طرفین یا عرف تجاری در حرفه یا تجارتی که به آن مشغول هستند یا از آن آگاه هستند یا باید آگاه باشند، در تعیین معنای توافق طرفین مرتبط است، ممکن است معنای خاصی به شرایط خاص توافق بدهد، و ممکن است شرایط توافق را تکمیل یا تعدیل کند. عرف تجاری قابل اجرا در مکانی که بخشی از اجرای توافق باید در آنجا انجام شود، ممکن است در مورد آن بخش از اجرا به همین ترتیب مورد استفاده قرار گیرد.
(e)CA قانون تجاری Code § 1303(e) به جز مواردی که در بند (f) به نحو دیگری پیش‌بینی شده است، شرایط صریح یک توافق و هر رویه اجرای قابل اجرا، رویه معامله، یا عرف تجاری باید هر زمان که معقول باشد، به گونه‌ای تفسیر شوند که با یکدیگر سازگار باشند. اگر چنین تفسیری نامعقول باشد:
(1)CA قانون تجاری Code § 1303(e)(1) شرایط صریح بر رویه اجرا، رویه معامله، و عرف تجاری برتری دارند؛
(2)CA قانون تجاری Code § 1303(e)(2) رویه اجرا بر رویه معامله و عرف تجاری برتری دارد؛
(3)CA قانون تجاری Code § 1303(e)(3) رویه معامله بر عرف تجاری برتری دارد.
(f)CA قانون تجاری Code § 1303(f) با رعایت بخش 2209، رویه اجرا برای نشان دادن یک چشم‌پوشی یا اصلاح هر شرطی که با رویه اجرا ناسازگار باشد، مرتبط است.
(g)CA قانون تجاری Code § 1303(g) شواهد مربوط به یک عرف تجاری مرتبط که توسط یک طرف ارائه شده است، قابل قبول نیست مگر اینکه آن طرف به طرف دیگر اخطاری داده باشد که دادگاه آن را برای جلوگیری از غافلگیری ناعادلانه طرف دیگر کافی بداند.
رویه اجرا رویه معامله عرف تجاری تفسیر قرارداد رفتار معامله شرایط صریح چشم‌پوشی اصلاح رویه تجاری قابلیت پذیرش شواهد مبنای مشترک توافق تجاری اجرای مکرر غافلگیری ناعادلانه اولویت شرایط قراردادی
(Added by renumbering Section 1205 by Stats. 2006, Ch. 254, Sec. 23. Effective January 1, 2007.)

Section § 1304

Explanation
این قانون می‌گوید که هر کسی که طبق این بخش قراردادی یا وظیفه‌ای دارد، باید هنگام انجام یا اجرای آن، با صداقت و انصاف عمل کند.
تعهد قراردادی، حسن نیت، اجرا، اعمال، صداقت، انصاف، وظیفه، تعهد، اجرای قرارداد، اعمال قرارداد، اجرای صادقانه، رفتار اخلاقی، معاملات صادقانه، معاملات تجاری، وظیفه مراقبت
(Added by renumbering Section 1203 by Stats. 2006, Ch. 254, Sec. 19. Effective January 1, 2007.)

Section § 1305

Explanation
این بخش از قانون تضمین می‌کند که اگر در یک قرارداد به شما ظلم شده باشد، می‌توانید غرامت دریافت کنید تا در موقعیتی قرار بگیرید که اگر قرارداد به طور کامل اجرا شده بود، در آن بودید. با این حال، نمی‌توانید خسارات اضافی مانند خسارات خاص یا تنبیهی دریافت کنید، مگر اینکه قانون به طور خاص اجازه دهد. همچنین، هر حق یا تعهدی که در این قانون ذکر شده است، از طریق اقدام قانونی قابل اجراست، مگر اینکه قانون خلاف آن را بیان کند.
راهکارها طرف متضرر خسارات تبعی خسارات خاص خسارات تنبیهی اقدام قابل اجرا حقوق تعهدات جبران خسارت اجرای قرارداد جبران خسارت قانونی اثر محدود به طور کامل انجام شده قاعده حقوقی نقض قرارداد
(Added by renumbering Section 1106 by Stats. 2006, Ch. 254, Sec. 11. Effective January 1, 2007.)

Section § 1306

Explanation
اگر کسی ادعا کند که حقوقش به دلیل یک نقض زیر پا گذاشته شده است، می‌تواند انتخاب کند که به طور کامل یا جزئی از آن صرف نظر کند، حتی بدون دریافت چیزی در مقابل. فقط لازم است به صورت کتبی توافق کند.
اسقاط ادعا نقض قرارداد طرف متضرر سند امضا شده بخشش نقض توافق بدون عوض صرف نظر از حقوق اسقاط جزئی توافق کتبی ادعاهای قانونی اسقاط بدون عوض حل و فصل نقض قرارداد توافق امضا شده اسقاط ادعاها
(Amended by Stats. 2023, Ch. 210, Sec. 4. (SB 95) Effective January 1, 2024.)

Section § 1307

Explanation
این قانون در مورد اسنادی مانند بارنامه یا گواهی بیمه است که در پرونده‌های حقوقی مربوط به یک قرارداد استفاده می‌شوند. چنین اسنادی که توسط شخص ثالث ایجاد شده‌اند، می‌توانند به عنوان مدرک استفاده شوند. اگر سند معتبر به نظر برسد، اصیل فرض می‌شود. علاوه بر این، اگر تصمیم گرفته شود که سند واقعاً واقعی است، حقایق موجود در آن صحیح تلقی می‌شوند مگر اینکه خلاف آن ثابت شود. این امر بار ارائه مدرک و اثبات حقایق را به طرف مقابل منتقل می‌کند.
بارنامه گواهی بیمه گواهی رسمی وزن‌کش گواهی بازرس فاکتور کنسولی سند شخص ثالث مدرک قرارداد سند معتبر فرض اصالت بار اثبات فرض صحت ارائه مدرک سند قراردادی مدرک قانونی دعوای قراردادی
(Added by renumbering Section 1202 by Stats. 2006, Ch. 254, Sec. 17. Effective January 1, 2007.)

Section § 1308

Explanation
این بخش از قانون می‌گوید که اگر شما با انجام کاری موافقت کنید یا آن را انجام دهید، در حالی که به وضوح اعلام می‌کنید که هنوز حقوق خاصی دارید، با این کار آن حقوق را از دست نمی‌دهید. برای روشن کردن این موضوع باید از عباراتی مانند "با حفظ حقوق" یا "با اعتراض" استفاده کنید. با این حال، این قانون در موارد "سازش و تسویه حساب" که نوع خاصی از توافق برای حل و فصل یک اختلاف است، اعمال نمی‌شود.
حق شرط، اجرا با اعتراض، بدون خدشه به حقوق، حق شرط صریح، سازش و تسویه حساب، حقوق محفوظ، موافقت با اجرا، وعده اجرا، خدشه به حقوق، حل و فصل اختلاف
(Added by renumbering Section 1207 by Stats. 2006, Ch. 254, Sec. 26. Effective January 1, 2007.)

Section § 1309

Explanation

این قانون بیان می‌کند که اگر یک قرارداد به یکی از طرفین اجازه دهد که پرداخت، اجرا یا تضمین بیشتری را «به میل خود» یا در صورت احساس «ناامنی» درخواست کند، آنها تنها در صورتی می‌توانند این کار را انجام دهند که صادقانه معتقد باشند پرداخت یا اجرا در معرض خطر است. اگر طرف دیگر معتقد باشد که این کار بدون حسن نیت انجام شده است، اثبات غیرموجه بودن آن بر عهده آنهاست.

شرطی که مقرر می‌دارد یک طرف یا جانشین او در منافع می‌تواند پرداخت یا اجرا را تسریع کند یا وثیقه یا وثیقه اضافی را «به میل خود» یا زمانی که طرف «خود را ناامن می‌داند»، یا عباراتی با مفهوم مشابه، درخواست کند، به این معنی است که طرف تنها در صورتی قدرت انجام این کار را دارد که با حسن نیت معتقد باشد چشم‌انداز پرداخت یا اجرا مختل شده است. بار اثبات عدم حسن نیت بر عهده طرفی است که قدرت علیه او اعمال شده است.
تسریع پرداخت اعتقاد با حسن نیت اجرای مختل شده درخواست وثیقه خود را ناامن بداند جانشین طرف شرایط قرارداد خطر پرداخت وثیقه اضافی بار اثبات
(Added by renumbering Section 1208 by Stats. 2006, Ch. 254, Sec. 27. Effective January 1, 2007.)

Section § 1310

Explanation

این قانون به افراد یا کسب‌وکارها اجازه می‌دهد تا توافق کنند که بازپرداخت یک بدهی (تعهد) بر بدهی دیگری اولویت داشته باشد. به عبارت دیگر، یک طلبکار می‌تواند بپذیرد که حق او برای دریافت طلبش، در مقایسه با حق طلبکار دیگری، در جایگاه پایین‌تری قرار گیرد. اما این توافق به طلبکار هیچ ادعای خاص یا وثیقه‌ای بر اموال بدهکار نمی‌دهد.

یک تعهد ممکن است به عنوان تابعی از اجرای تعهد دیگری از سوی شخص متعهد صادر شود، یا یک بستانکار می‌تواند حق خود را برای اجرای یک تعهد با توافق با شخص متعهد یا بستانکار دیگری از شخص متعهد، تابع کند. تابع‌سازی یک حق تضمین در برابر بدهکار مشترک یا بستانکار تابع ایجاد نمی‌کند.
توافق تابع‌سازی اولویت بدهی‌ها حقوق بستانکاران سلسله مراتب بازپرداخت بدهی اجرای تعهد حق تضمین بدهکار مشترک بستانکار تابع تعهدات مالی قرارداد اعتباری تنظیم بدهی بدهی تابع اولویت بستانکار توافق بدهکار سلسله مراتب بستانکاران
(Added by renumbering Section 1209 by Stats. 2006, Ch. 254, Sec. 28. Effective January 1, 2007.)