- - CA حرفه‌های کسب‌و‌کار

Section § 21140

این بخش اصطلاحات کلیدی مربوط به فرانشیزهای سوخت را تعریف می‌کند. «فرانشیز» شامل توافقاتی بین پالایشگران، توزیع‌کنندگان و خرده‌فروشان برای استفاده از علائم تجاری در فروش سوخت‌هایی مانند بنزین یا دیزل است. «فرانشیز دهنده» پالایشگر یا توزیع‌کننده‌ای است که این حق استفاده از علامت تجاری را اعطا می‌کند، در حالی که «فرانشیز گیرنده» خرده‌فروش یا توزیع‌کننده‌ای است که از آن استفاده می‌کند. سایر اصطلاحات مهم تعریف شده شامل «پالایشگر» (کسانی که سوخت را از نفت خام تولید می‌کنند)، «توزیع‌کننده» (کسانی که سوخت را توزیع یا می‌فروشند)، و «خرده‌فروش» (کسانی که مستقیماً به عموم مردم می‌فروشند) می‌باشند. «اماکن بازاریابی» مکان‌هایی هستند که در فرانشیز برای فروش سوخت استفاده می‌شوند، در حالی که «اماکن بازاریابی اجاره‌ای» آن‌هایی هستند که توسط فرانشیز دهنده اجاره یا کنترل می‌شوند. علاوه بر این، «علامت تجاری» شامل نمادها یا نام‌هایی است که برای شناسایی شرکت استفاده می‌شوند، و «شرکت‌های وابسته» نهادهایی هستند که بدون قراردادهای فرانشیز، ارتباط نزدیکی با فرانشیز دهنده یا فرانشیز گیرنده دارند.

برای اهداف این فصل، اصطلاحات زیر معانی ذیل را خواهند داشت:

(a) «فرانشیز» به معنای هر قراردادی است بین یک پالایشگر و یک توزیع‌کننده، بین یک پالایشگر و یک خرده‌فروش، بین یک توزیع‌کننده و توزیع‌کننده دیگر، یا بین یک توزیع‌کننده و یک خرده‌فروش، که به موجب آن یک پالایشگر یا توزیع‌کننده به یک خرده‌فروش یا توزیع‌کننده اجازه یا اختیار می‌دهد تا در ارتباط با فروش، امانت‌گذاری، یا توزیع بنزین، دیزل، گازوهول، یا سوخت هواپیما، از یک علامت تجاری که متعلق به آن پالایشگر یا تحت کنترل آن است، یا متعلق به پالایشگری است که سوخت را به توزیع‌کننده‌ای که چنین استفاده‌ای را مجاز می‌داند یا اجازه می‌دهد، عرضه می‌کند، استفاده نماید. اصطلاح «فرانشیز» شامل موارد زیر است:

(1) هر قراردادی که به موجب آن یک خرده‌فروش یا توزیع‌کننده مجاز یا مأذون به اشغال اماکن بازاریابی اجاره‌ای باشد، اماکنی که قرار است در ارتباط با فروش، امانت‌گذاری، یا توزیع سوخت تحت یک علامت تجاری که متعلق به آن پالایشگر یا تحت کنترل آن است، یا متعلق به پالایشگری است که سوخت را به توزیع‌کننده‌ای که چنین اشغالی را مجاز می‌داند یا اجازه می‌دهد، عرضه می‌کند، به کار گرفته شوند.

(2) هر قراردادی مربوط به عرضه سوخت که قرار است تحت یک علامت تجاری متعلق به یک پالایشگر یا تحت کنترل آن، یا تحت قراردادی که به طور مستمر از 15 مه 1973 وجود داشته است، و به موجب آن، در 15 مه 1973، سوخت تحت یک علامت تجاری که در آن تاریخ متعلق به یک پالایشگر و تحت کنترل آن بود، فروخته، امانت‌گذاری، یا توزیع شده است.

(3) بخش منقضی نشده هر فرانشیز، همانطور که توسط مفاد قبلی این بند تعریف شده است، که طبق مفاد آن فرانشیز یا هر حکم قابل اجرای قانون ایالتی که چنین انتقال یا واگذاری را بدون توجه به هرگونه مفاد فرانشیز مجاز می‌داند، منتقل یا واگذار می‌شود.

(b) «فرانشیز دهنده» به معنای یک پالایشگر یا توزیع‌کننده‌ای است که تحت یک فرانشیز، به یک خرده‌فروش یا توزیع‌کننده اجازه یا اختیار می‌دهد تا از یک علامت تجاری در ارتباط با فروش، امانت‌گذاری، یا توزیع سوخت استفاده کند.

(c) «فرانشیز گیرنده» به معنای یک خرده‌فروش یا توزیع‌کننده‌ای است که تحت یک فرانشیز، مجاز یا مأذون به استفاده از یک علامت تجاری در ارتباط با فروش، امانت‌گذاری، یا توزیع سوخت است.

(d) «پالایشگر» به معنای هر شخصی است که در پالایش نفت خام برای تولید سوخت مشغول است و شامل هر شرکت وابسته به چنین شخصی می‌شود.

(e) «توزیع‌کننده» به معنای هر شخصی است، از جمله هر شرکت وابسته به چنین شخصی، که یا سوخت را برای فروش، امانت‌گذاری، یا توزیع به دیگری خریداری می‌کند، یا سوخت را به صورت امانت برای امانت‌گذاری یا توزیع به حساب‌های سوخت خود یا به حساب‌های تأمین‌کننده خود دریافت می‌کند، اما شامل شخصی که کارمند یا صرفاً به عنوان یک متصدی حمل و نقل عمومی خدمات حمل و نقل برای آن تأمین‌کننده ارائه می‌دهد، نمی‌شود.

(f) «خرده‌فروش» به معنای هر شخصی است که سوخت را برای فروش به عموم مردم جهت مصرف نهایی خریداری می‌کند.

(g) «اماکن بازاریابی» به معنای، در مورد هر فرانشیز، اماکنی است که تحت آن فرانشیز، قرار است توسط فرانشیز گیرنده در ارتباط با فروش، امانت‌گذاری، یا توزیع سوخت به کار گرفته شوند.

(h) «اماکن بازاریابی اجاره‌ای» به معنای اماکن بازاریابی است که متعلق به یک فرانشیز دهنده، اجاره شده توسط آن، یا به هر نحوی تحت کنترل آن است و فرانشیز گیرنده مجاز یا مأذون است، تحت فرانشیز، از آن در ارتباط با فروش، امانت‌گذاری، یا توزیع سوخت استفاده کند.

(i) «قرارداد» به معنای هر توافق شفاهی یا کتبی است. برای اهداف عرضه، سطوح تحویل در همان ماه سال قبل، دلیل کافی بر توافق برای تحویل آن سطوح خواهد بود.

(j) «علامت تجاری» به معنای هر علامت تجاری، نام تجاری، علامت خدماتی، یا هر نماد یا نام شناسایی‌کننده دیگر است.

(k) «سوخت» به معنای بنزین، دیزل، گازوهول، یا سوخت هواپیما است.

(l) «شرکت وابسته» به معنای هر شخصی است که، به غیر از طریق یک فرانشیز، شخص دیگری را کنترل می‌کند، توسط شخص دیگری کنترل می‌شود، یا تحت کنترل مشترک با شخص دیگری است.

قرارداد فرانشیز علامت تجاری سوخت تعریف پالایشگر نقش توزیع‌کننده فروش خرده‌فروشی اماکن بازاریابی اماکن اجاره‌ای توافق قراردادی انواع سوخت روابط شرکت‌های وابسته توافقات شفاهی و کتبی کنترل توسط فرانشیز دهنده توزیع بنزین فروش دیزل شناسایی علامت تجاری

(Repealed and added by Stats. 1981, Ch. 90, Sec. 6.)

Section § 21140.1

این قانون به فرانشیزگیرنده اجازه می‌دهد در صورتی که فرانشیزدهنده نتواند یا نخواهد سوخت تامین کند، از منابع دیگر سوخت خریداری کند. اگر سوخت ظرف 72 ساعت از زمان قرارداد یا درخواست تحویل داده نشود، این به منزله امتناع فرانشیزدهنده از تامین سوخت تلقی می‌شود. فرانشیزگیرندگان می‌توانند درخواست‌های سوخت را تلفنی اعلام کنند، اما اگر قصد دارند از جای دیگری خرید کنند، باید 48 ساعت قبل یک درخواست کتبی ارسال کنند. پس از آن، دیگر نیازی نیست که به صورت کتبی درخواست دهند تا زمانی که فرانشیزدهنده اعلام کند که دوباره آماده تحویل سوخت است. برخی رویدادها، مانند حوادث، به منزله امتناع از تحویل تلقی نمی‌شوند. اگر از سوخت خارجی استفاده می‌شود، فرانشیزگیرندگان باید یک تابلوی واضح روی پمپ نصب کنند. این قانون اجازه خرید سوخت بیشتر از آنچه مقررات فدرال اجازه می‌دهد را نمی‌دهد.

صرف نظر از مفاد هر قرارداد فرانشیز، یک فرانشیزگیرنده از خرید سوخت از هر منبع موجود منع نخواهد شد، اگر فرانشیزدهنده قادر نباشد یا از تامین سوخت برای فرانشیزگیرنده امتناع ورزد.

عدم تحویل مقادیر سوخت قراردادی، توافق شده، یا درخواستی ظرف 72 ساعت از زمان قرارداد، توافق، یا درخواست مشخص شده، به منزله عدم توانایی یا امتناع از تامین سوخت برای یک فرانشیزگیرنده خواهد بود. درخواست‌های تحویل سوخت می‌تواند به فرانشیزدهنده تلفنی اعلام شود، مگر اینکه زمانی که فرانشیزگیرنده قصد دارد بر اساس بخش 21140.1 از تامین‌کننده دیگری سوخت تهیه کند، در صورتی که فرانشیزدهنده قادر نباشد یا از تامین سوخت برای او امتناع ورزد، درخواست سوخت باید حداقل 48 ساعت قبل از تحویل مورد نظر به صورت کتبی به فرانشیزدهنده ارائه شود.

پس از ارائه چنین اطلاعیه‌ای، و در صورتی که فرانشیزدهنده در تحویل مقادیر سوخت قراردادی، توافق شده، یا درخواستی کوتاهی کرده باشد، هیچ درخواست کتبی دیگری از فرانشیزگیرنده لازم نخواهد بود تا زمانی که فرانشیزدهنده به صورت کتبی به فرانشیزگیرنده اطلاع دهد که فرانشیزدهنده آماده تحویل مقادیر سوخت قراردادی، توافق شده، یا درخواستی است.

عدم تحویل سوخت توسط فرانشیزدهنده به دلیل حادثه، آتش‌سوزی، سرقت یا سایر اقدامات مشابه، به منزله عدم توانایی یا امتناع از تامین سوخت برای فرانشیزگیرنده نخواهد بود.

اگر فرانشیزگیرنده سوختی را بفروشد که از منبعی غیر از فرانشیزدهنده تامین شده است، فرانشیزگیرنده باید یک تابلو را به طور برجسته نصب کند که این واقعیت را به عموم اطلاع دهد، بر روی هر پمپ توزیع‌کننده سوخت که از منبعی غیر از فرانشیزدهنده خریداری شده است. تابلو نباید کوچکتر از 8″ x 10″ باشد و حروف آن نباید کمتر از سه اینچ ارتفاع داشته باشند.

این بند نباید به گونه‌ای تفسیر شود که به یک فرانشیزگیرنده اجازه دهد سوخت بیشتری از آنچه ممکن است توسط هر قانون یا مقررات فدرال مجاز باشد، خریداری کند.

خرید سوخت توسط فرانشیزگیرنده امتناع فرانشیزدهنده از تامین قانون تحویل 72 ساعته اطلاعیه خرید سوخت جایگزین‌های تامین فرانشیزدهنده درخواست کتبی سوخت استثنائات عدم تحویل تابلو برای سوخت خارجی افشای منبع سوخت محدودیت‌های سوخت فدرال

(Amended by Stats. 1981, Ch. 90, Sec. 7.)

Section § 21140.2

این قانون برای شرکت‌هایی که حقوق فرانشیز می‌فروشند، غیرقانونی می‌کند که فرانشیزگیرندگان خود، مانند صاحبان پمپ بنزین، را مجبور به خرید برندهای خاصی از لاستیک، باتری، روغن موتور یا سایر لوازم جانبی خودرو کنند. فرانشیزگیرندگان آزادند که هر برندی از این محصولات را که می‌توانند برای فروش مجدد خریداری کنند، بفروشند.

محدودیت‌های فرانشیزدهنده حقوق فرانشیزگیرنده لوازم جانبی خودرو فروشنده بنزین خرده‌فروشی انتخاب برند انتخاب محصول فروش لاستیک فروش باتری فروش روغن موتور قراردادهای فرانشیز محدودیت‌های فروش استقلال فروش خرده‌فروشی تأمین مستقل

(Amended by Stats. 1999, Ch. 523, Sec. 1. Effective January 1, 2000.)

Section § 21140.3

اگر یک مدیر، نماینده یا عامل فرانشیزدهنده به طور غیرقانونی قراردادی را مذاکره کند یا یک فرانشیزگیرنده را تحت فشار قرار دهد، می‌تواند برای هر تخلف تا 100,000 دلار جریمه شود. دادستان کل، دادستان شهرستان، مشاور حقوقی شهرستان یا وکیل شهر می‌توانند برای دریافت این جریمه‌ها شکایت کنند. نحوه تقسیم این وجوه بستگی به این دارد که چه کسی پرونده را به دادگاه می‌آورد: اگر دادستان شهرستان یا مشاور حقوقی شهرستان برنده پرونده شود، کل مبلغ به شهرستان می‌رسد؛ اگر دادستان کل برنده شود، ایالت و شهرستان آن را تقسیم می‌کنند؛ و اگر وکیل شهر برنده شود، مبلغ بین شهر و شهرستان تقسیم می‌شود.

جریمه فرانشیزدهنده نقض قرارداد اجبار فرانشیزگیرنده جریمه مدنی حق‌الوکاله خزانه‌دار شهرستان خزانه‌دار ایالت وکیل شهر دادستان شهرستان مشاور حقوقی شهرستان دعوای مدنی اجرای قانون جریمه‌های مالی حمایت از فرانشیز وصول قانونی

(Amended by Stats. 1999, Ch. 523, Sec. 2. Effective January 1, 2000.)

Section § 21140.4

اگر کسی به دلیل نقض این فصل در کسب و کار یا دارایی خود ضرر ببیند، می‌تواند در دادگاهی که فرد خاطی در آن قرار دارد، شکایت کند، بدون اینکه نگران مبلغی باشد که مطالبه می‌کند. آنها می‌توانند درخواست کنند که سه برابر خساراتی که متحمل شده‌اند را دریافت کنند و همچنین می‌توانند حق‌الوکاله وکیل و هزینه‌های دادگاه خود را دریافت کنند. آنها تا چهار سال پس از وقوع مشکل فرصت دارند تا دعوی را آغاز کنند.

آسیب کسب و کار، خسارت به دارایی، نقض قانون، خسارات سه‌گانه، حق‌الوکاله وکیل، هزینه‌های دادرسی، مهلت اقامه دعوی، صلاحیت قضایی، محدودیت چهار ساله، سبب دعوی

(Added by Stats. 1974, Ch. 498.)

Section § 21140.6

این قانون در مورد اتفاقاتی که برای یک فرانشیز پس از فوت صاحب آن می‌افتد، صحبت می‌کند. پس از ۱ ژانویه ۱۹۸۰، فرانشیزدهندگان نمی‌توانند یک فرانشیز را صرفاً به دلیل فوت فرانشیزگیرنده فسخ کنند، اگر فرانشیزگیرنده یک جانشین، مانند همسر یا فرزند بالغ، را تعیین کرده باشد که شرایط خاصی را برآورده می‌کند. این قانون شامل فرانشیزهای آزمایشی نمی‌شود. جانشین ۲۱ روز فرصت دارد تا تصمیم بگیرد که آیا می‌خواهد فرانشیز را تحویل بگیرد یا خیر، و باید نشان دهد که واجد شرایط است. فرانشیزدهندگان می‌توانند ودیعه‌ای را برای پوشش اجاره‌بها به مدت ۲۱ روز درخواست کنند، فقط در صورتی که جانشین به موقع فرانشیز را تحویل نگیرد، و هر مبلغ ودیعه استفاده نشده باید بازگردانده شود. جانشین همان فرانشیز صاحب اصلی را دریافت می‌کند، نه بهتر و نه بدتر. فرانشیزدهنده می‌تواند در صورت لزوم فرانشیز را به طور موقت اداره کند، و باید برخی موارد، مانند اجاره‌بهای پیش‌پرداخت شده، را به ورثه متوفی بازگرداند. اگر مشکلی پیش بیاید، فرانشیزگیرنده یا ورثه او می‌توانند خسارات را طبق قانون دیگری مطالبه کنند. اگر بخشی از این قانون نامعتبر باشد، بقیه آن همچنان معتبر است.

(a) از تاریخ ۱ ژانویه ۱۹۸۰ به بعد، گنجاندن هرگونه شرط در هر قرارداد فرانشیز که به فسخ فرانشیز توسط فرانشیزدهنده در صورت فوت فرانشیزگیرنده منجر شود، غیرقانونی خواهد بود، اگر فرانشیزگیرنده، پیش از فوت خود، یک جانشین ذینفع را در فرمی که توسط فرانشیزدهنده تعیین و به او تحویل داده شده است، تعیین کند.

(b) برای اهداف این بخش، «جانشین ذینفع» محدود خواهد شد به همسر بازمانده یا فرزند بالغ فرانشیزگیرنده، مشروط بر اینکه چنین همسر یا فرزندی، در زمان فوت فرانشیزگیرنده، شرایط معقولی را که در آن زمان توسط فرانشیزدهنده از نمایندگان برای اداره چنین ایستگاه‌های خدماتی درخواست می‌شود، برآورده کند.

(c) این بخش بر «فرانشیز آزمایشی» همانطور که در قانون اقدامات بازاریابی نفت (Public Law 95-297) تعریف شده است، اعمال نخواهد شد.

(d) به جانشین ذینفع تعیین‌شده ۲۱ روز پس از فوت فرانشیزگیرنده فرصت داده خواهد شد تا اطلاعیه کتبی مبنی بر انتخاب خود برای پذیرش و اداره فرانشیز را ارائه دهد. این اطلاعیه باید حاوی اطلاعاتی در مورد تجربه تجاری و اعتبار مالی باشد که به طور معقول توسط فرانشیزدهنده درخواست می‌شود. جانشین ذینفع باید سه روز (به استثنای شنبه‌ها، یکشنبه‌ها و تعطیلات) پس از این انتخاب، به صورت کتبی پیشنهاد پذیرش فرانشیز را ارائه دهد و باید ظرف ۱۰ روز پس از پذیرش آن، عملیات فرانشیز را آغاز کند.

(e) فرانشیزدهندگان ممکن است از فرانشیزگیرندگانی که مایل به تعیین جانشین ذینفع طبق این بخش هستند، درخواست کنند در زمان این تعیین، مبلغی را نزد فرانشیزدهنده واریز کنند که به طور معقول برای جبران اجاره‌بها به فرانشیزدهنده برای یک دوره ۲۱ روزه لازم تخمین زده می‌شود. هدف از این ودیعه جبران خسارت فرانشیزدهنده در صورتی است که جانشین ذینفع تعیین‌شده برای این دوره پس از فوت فرانشیزگیرنده، در پذیرش تعهد فرانشیز کوتاهی کند. هر بخش کسب‌نشده از این ودیعه که ناشی از پذیرش مسئولیت فرانشیز توسط جانشین ذینفع زودتر از ۲۱ روز پس از تاریخ فوت فرانشیزگیرنده، یا ناشی از اداره موقت تأسیسات توسط فرانشیزدهنده در طول این ۲۱ روز باشد، توسط فرانشیزدهنده به وراث یا نماینده قانونی فرانشیزگیرنده متوفی بازگردانده خواهد شد. علاوه بر این ودیعه، فرانشیزدهنده ممکن است از فرانشیزگیرنده‌ای که مایل به واجد شرایط شدن تحت این بخش است، درخواست کند که ترتیبات لازم را برای انجام یا اجرای سایر تعهدات فرانشیز، مانند (اما نه محدود به) بیمه، اما به استثنای هرگونه تعهد به باز بودن برای عموم، برای یک دوره حداکثر ۲۱ روز پس از فوت خود فراهم کند.

(f) فرانشیز در دسترس جانشین ذینفع طبق این بخش، قرار است نه بیشتر و نه کمتر از فرانشیزی باشد که به نام فرانشیزگیرنده متوفی در زمان فوت او وجود داشته است. هدف این بخش گسترش یا کاهش حقوق فرانشیزدهندگان یا فرانشیزگیرندگان تحت قوانین فدرال یا ایالتی نیست.

(g) یک فرانشیزگیرنده می‌تواند یک جانشین ذینفع اصلی و یک جانشین ذینفع جایگزین تعیین کند. جانشین جایگزین، در صورت تعیین، در صورت اعمال هرگونه حق توسط جانشین ذینفع اصلی، هیچ حقی تحت این بخش نخواهد داشت. اگر یک جانشین جایگزین مایل به پذیرش و اداره فرانشیز در صورتی باشد که جانشین ذینفع اصلی در انجام این کار کوتاهی کند، جانشین جایگزین باید اطلاعیه این انتخاب را ارائه دهد و به نحو دیگری با بند (d) این بخش مطابقت داشته باشد.

(h) مگر اینکه به طور خاص در اینجا به نحو دیگری پیش‌بینی شده باشد، هرگونه اقدامی که توسط فرانشیزدهنده یا توسط جانشین ذینفع تحت این سند انجام شود، در هر مورد باید در یک زمان معقول انجام شود.

(i) مگر اینکه فرانشیزدهنده به صورت کتبی به نحو دیگری موافقت کند، هیچ کس (به جز فرانشیزدهنده برای حساب خود) پس از فوت فرانشیزگیرنده نباید فرانشیز را اداره کند تا زمانی که تمام بخش‌های فرانشیز به صراحت همانطور که در اینجا پیش‌بینی شده است، پذیرفته شوند، از جمله، اما نه محدود به، مواردی مانند اجاره‌نامه یا اجاره‌نامه‌ها، قرارداد محصولات، قرارداد تجهیزات امانی، توافق‌نامه‌های انطباق با قوانین زیست‌محیطی فدرال و ایالتی، مجوزها و پروانه‌های مالیاتی.

(j) پس از فوت فرانشیزگیرنده، و پیش از اداره فرانشیز توسط جانشین ذینفع همانطور که در اینجا پیش‌بینی شده است، فرانشیزدهنده این اختیار را خواهد داشت که فرانشیز را از طریق قرارداد یا به نحو دیگری برای حساب خود اداره کند، بدون هیچگونه تعهد یا وظیفه‌ای نسبت به وراث یا ورثه فرانشیزگیرنده متوفی یا نسبت به جانشین ذینفع، به جز تعهد به حسابرسی به وراث یا ورثه فرانشیزگیرنده متوفی برای بخش غیرقابل اعمال هرگونه اجاره‌بهای پیش‌پرداخت شده یا سایر مبالغ پیش‌پرداخت شده به فرانشیزدهنده، و برای هرگونه موجودی فیزیکی که از فرانشیز نجات یافته و توسط فرانشیزدهنده استفاده یا فروخته شده است.

(k) اگر جانشین ذینفع فرانشیز را بپذیرد و هیچ عملیات مداخله‌ای از سوی فرانشیزدهنده در فرانشیز صورت نگرفته باشد، جانشین ذینفع باید به وراث یا ورثه فرانشیزگیرنده متوفی برای ارزش یا سایر تصرفات اموال شخصی فرانشیزگیرنده که در محل فرانشیز یا مرتبط با آن قرار دارد، حسابرسی کند.

(l) مسئولیت عدم رعایت این بخش محدود به خساراتی خواهد بود که توسط بخش 3300 قانون مدنی پیش‌بینی شده است. هرگونه دعوایی طبق این بخش باید ظرف یک سال پس از ایجاد حق دعوا آغاز شود.

(m) در صورتی که هر یک از مفاد این بخش باطل یا غیرقابل اجرا تلقی شود، بخش‌های باقی‌مانده، تا حدی که قابل تفکیک باشند، معتبر خواهند بود.

فسخ فرانشیز جانشین ذینفع فوت فرانشیزگیرنده قرارداد فرانشیز تعهدات فرانشیزدهنده معافیت فرانشیز آزمایشی شرایط جانشین اداره فرانشیز اطلاع‌رسانی جانشین ودیعه اجاره فرانشیز اداره موقت فرانشیز بازپرداخت اجاره‌بهای پیش‌پرداخت شده پذیرش عملیات حسابرسی ورثه خسارات قانون مدنی

(Added by Stats. 1979, Ch. 972.)

Section § 21148

این قانون بیان می‌کند که یک اعطاکننده حق امتیاز نمی‌تواند به طور غیرمنطقی رضایت خود را هنگام فروش حق امتیاز توسط دریافت‌کننده حق امتیاز دریغ کند، مگر اینکه شرایط خاصی برآورده شود. اعطاکننده حق امتیاز باید ظرف 45 روز در صورت مخالفت با فروش، توضیح کتبی ارائه دهد. اعتراضات می‌تواند بر اساس کمبود تجربه تجاری خریدار، منابع مالی یا عدم برآورده کردن الزامات اعطاکننده حق امتیاز باشد. همچنین، اعطاکننده حق امتیاز نمی‌تواند صرفاً برای کاهش ارزش بازار حق امتیاز یا به دلیل خارجی‌تبار بودن یا انگلیسی‌زبان نبودن خریدار، رضایت خود را رد کند، مشروط بر اینکه خریدار بتواند در مورد مسائل تجاری ارتباط برقرار کند. در نهایت، در صورت انجام فروش، می‌توان هزینه انتقال معقولی دریافت کرد.

(a) صرف نظر از شرایط هر حق امتیاز، یک اعطاکننده حق امتیاز نمی‌تواند رضایت خود را برای فروش، انتقال یا واگذاری حق امتیاز توسط دریافت‌کننده حق امتیاز به شخص دیگر دریغ کند، مگر اینکه اعطاکننده حق امتیاز ظرف 45 روز پس از دریافت درخواست یا مدارک لازم از خریدار احتمالی، به صورت کتبی به دریافت‌کننده حق امتیاز هر یک از موارد زیر را نشان دهد:

(1) خریدار پیشنهادی حق امتیاز، تجربه و آموزش تجاری کمتری نسبت به آنچه که معمولاً توسط اعطاکننده حق امتیاز از دریافت‌کنندگان حق امتیاز احتمالی درخواست می‌شود، دارد.

(2) خریدار پیشنهادی حق امتیاز، منابع مالی کمتری نسبت به آنچه که معمولاً توسط اعطاکننده حق امتیاز از دریافت‌کنندگان حق امتیاز احتمالی درخواست می‌شود، دارد.

(3) خریدار پیشنهادی حق امتیاز، الزامات فعلی که به طور یکنواخت اعمال می‌شوند (در صورت وجود) اعطاکننده حق امتیاز را که برای دریافت‌کنندگان حق امتیاز احتمالی قابل اعمال است، برآورده نمی‌کند.

(4) خریدار پیشنهادی حق امتیاز، یک حق امتیاز را تحت توافقی با یک اعطاکننده حق امتیاز غیر از اعطاکننده حق امتیازی که فروش، انتقال یا واگذاری به او پیشنهاد شده است، اداره می‌کند، اگر الزامات فعلی که به طور یکنواخت اعمال می‌شوند (در صورت وجود) اعطاکننده حق امتیاز، دریافت‌کنندگان حق امتیاز احتمالی را از اداره یک حق امتیاز تحت توافق با یک اعطاکننده حق امتیاز دیگر منع می‌کند.

(5) دریافت‌کننده حق امتیاز به صورت کتبی پیشنهاد فروش، انتقال یا واگذاری حق امتیاز را به اعطاکننده حق امتیاز با شرایط و ضوابطی که مشابه شرایط و ضوابط فروش، انتقال یا واگذاری حق امتیاز به خریدار پیشنهادی است، نداده است؛ و دریافت‌کننده حق امتیاز حداقل 30 روز به اعطاکننده حق امتیاز فرصت نداده است تا پیشنهاد کتبی دریافت‌کننده حق امتیاز را بپذیرد یا رد کند، قبل از فروش، انتقال یا واگذاری حق امتیاز به خریدار پیشنهادی.

(b) صرف نظر از شرایط هر حق امتیاز، یک اعطاکننده حق امتیاز نمی‌تواند رضایت خود را برای فروش، انتقال یا واگذاری حق امتیاز توسط دریافت‌کننده حق امتیاز به شخص دیگر به منظور کاهش ارزش بازار حق امتیاز دریغ کند.

(c) صرف نظر از شرایط هر حق امتیاز، یک اعطاکننده حق امتیاز نمی‌تواند رضایت خود را برای فروش، انتقال یا واگذاری حق امتیاز توسط دریافت‌کننده حق امتیاز به شخص دیگر به دلیل اینکه آن شخص دیگر خارجی‌تبار است یا انگلیسی‌زبان نیست، دریغ کند، تا زمانی که دریافت‌کننده حق امتیاز احتمالی بتواند به طور کافی با اعطاکننده حق امتیاز و سازمان‌های دولتی فدرال، ایالتی و محلی مربوطه در مورد مسائل مدیریت، عملیات، رعایت مقررات زیست‌محیطی و ایمنی عمومی ارتباط برقرار کند.

(d) اگر اعطاکننده حق امتیاز با فروش، انتقال یا واگذاری حق امتیاز به یک خریدار احتمالی موافقت کند، اعطاکننده حق امتیاز می‌تواند از دریافت‌کننده حق امتیاز بخواهد که هزینه انتقال را به اعطاکننده حق امتیاز بپردازد، مشروط بر اینکه مبلغ این هزینه در مقایسه با قیمت فروش حق امتیاز معقول باشد و مشروط بر اینکه این هزینه به منظور خنثی کردن فروش پیشنهادی درخواست نشده باشد.

رضایت اعطاکننده حق امتیاز انتقال حق امتیاز صلاحیت‌های خریدار پیشنهادی تجربه تجاری منابع مالی هزینه انتقال ارزش بازار خارجی‌تبار توانایی‌های ارتباطی رعایت مقررات زیست‌محیطی ایمنی عمومی شرایط فروش واگذاری انتقال دریغ کردن رضایت پیشنهاد کتبی

(Amended by Stats. 1999, Ch. 523, Sec. 3. Effective January 1, 2000.)

Section § 21149

این قانون می‌گوید که شرکتی که حق امتیاز را اعطا می‌کند (اعطاکننده حق امتیاز) نمی‌تواند صاحب حق امتیاز (گیرنده حق امتیاز) را از فروش، انتقال یا واگذاری حق امتیاز خود به یک شرکت سهامی منع کند، به شرطی که دو شرط برآورده شود: صاحب حق امتیاز سهم کنترل‌کننده در آن شرکت سهامی داشته باشد و به صورت کتبی قول دهد که عملکرد شرکت سهامی را در قبال تعهدات حق امتیاز آن تضمین کند.

صرف نظر از شرایط هر حق امتیاز، اعطاکننده حق امتیاز نمی‌تواند فروش، انتقال یا واگذاری حق امتیاز به یک شرکت سهامی را ممنوع یا مانع شود، اگر هر دو شرط زیر برآورده شوند:

(a) صاحب حق امتیاز دارای سهم کنترل‌کننده در شرکت سهامی باشد.

(b) صاحب حق امتیاز به صورت کتبی پیشنهاد دهد که شخصاً عملکرد شرکت سهامی را در قبال تعهداتش تحت حق امتیاز تضمین کند.

فروش حق امتیاز انتقال حق امتیاز واگذاری حق امتیاز سهم کنترل‌کننده تضمین شرکت سهامی تعهدات حق امتیاز حقوق صاحب حق امتیاز تضمین کتبی انتقال شرکتی الزامات تضمین شخصی

(Added by Stats. 1980, Ch. 698, Sec. 2.)